Ένας εξόριστος στον Αη-Στράτη σκαλίζει σκακιστικά κομμάτια, μια κοπέλα φοβάται τα περιστέρια, ένα αντράκι μεγαλώνει στη Σαλαμίνα της δεκαετίας του ’70, ένας τραπεζίτης μαθαίνει τι σημαίνει να σε θεωρούν υπεύθυνο για τα λεφτά του κοσμάκη στο Χρηματιστήριο, κάποιος παραπονιέται για μια βαριά κληρονομιά, ένας άλλος μελετάει τους ουρανούς της Μεγάλης Παρασκευής και τον λαμπρό καιρό του Πάσχα, ένας δεύτερος προσπαθεί να βρει τον επιούσιο, ένας τρίτος κάνει βάρδιες στα κρυφά, ένας χάνεται, ένας ταξιδεύει στη Γράμμουστα, στον υγρό κόσμο του 2050.
Στο τομίδιο Σκαλίζοντας αναμνήσεις (εκδόσεις Γαβριηλίδη, Αθήνα 2014), ο καλός φίλος και πολύτιμος συνεργάτης Αντώνης Γιανακός δίνει δέκα ιστορίες από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Η γραφή του δεν χτίζει στη συνέχεια του χρόνου αλλά εστιάζει σε στιγμές εξαθλίωσης και ελπίδας, σε μνήμες παιδικής αθωότητας, στην προσαρμογή και το ένστικτο της ανθρώπινης επιβίωσης, στο καλό και στο κακό στον άνθρωπο. Ακόμη και στις ιστορίες που μοιάζουν πικρές στο πρώτο διάβασμά τους (πράγμα που κατά βάση οφείλεται στο χρονικό τους πλαίσιο) δεν μπορεί να κρυφτεί ανάμεσα στις αράδες τους η συνολική πίστη του συγγραφέα στον άνθρωπο.
Attachments
Last edited:
