Στο σημερινό «Βήμα», το επίρρημα ωσεί, (που είναι πολύ της μόδας, παρέα με το ταλαίπωρο μακράν), παίρνει άλλη μορφή: Ως ει.
Επειδή όμως δεν τα κατέχω καλά αυτά, μήπως πρόκειται για παλιότερη γραφή;![]()
Μια άλλη λέξη-φιγουροτρικλοποδιά είναι ο 'σπουδαρχίδης' που την είχε λανσάρει ο Γεωργουσόπουλος για τον Λαζόπουλο αν θυμάμαι καλά τότε που ανέβασε ο Λ. τη Λυσιστράτη. Δήθεν θα πει αυτός που δείχνει σπουδή (με την αρχαία έννοια) για τ' αξιώματα, αλλά στην πραγματικότητα βρισιά με την άδεια της γλωσσικής αστυνομίας -διότι αν του επιστρέψεις τον χαρακτηρισμό χωρίς σπουδή, θα σου κάνει μήνυση.
Από όπου μάθαμε και τον αρχογλυπτάδη...Υπάρχει και συνέχεια, στου Σαραντάκου:
http://sarantakos.wordpress.com/2011/11/04/arxospoud/
Το παρόν νήμα επιβεβαιώνει ότι όχι μόνον τρεις δεν είναι τελικά αυτές οι λέξεις, αλλ' αρκετές παραπάνω (ίσως επίσης επιβεβαιώνει και τα περί Αλτσχάιμερ του #26...). Και, ειδικά για το πολύπαθο σεμνύνομαι, άλλη μία τρικλοποδιά: «Η κυρία Διβάνη υπέρμαχος, προφανώς, της άλλης λαϊκής ρήσης, ολίγον παραφρασμένης, "Ο θάνατός σου η προπαγάνδα μου" δεν σεμνύνεται ούτε μπροστά στον ίδιο το θάνατο. Στην δική της αξιακή λογική η ανθρώπινη ζωή αποτιμάται στην τιμή ενός εισιτηρίου.»(Εκείνο το περίπυστη δεν είναι περίπτυστη. Σημαίνει «περιώνυμη, ξακουστή». Και θα έπρεπε βέβαια να είναι από τις λέξεις που αποφεύγουμε να γράψουμε, σαν τον ευάριθμο και τον τιμητή. Τις κάναμε τρεις.)