Καθαρευουσιάνικες έξεις
- Thread starter Lexoplast
- Start date
Ναι, να αλλάζουμε αυτά που δεν πονάνε. (Ας πούμε, δεν φαντάζομαι ότι θα αλλάξουν απολιθώματα σαν την τελεία.)
Να μαζέψουμε μερικές προτάσεις. Πάντως, η γενική επιθέτου που με δυσκόλεψε περισσότερο στα πρώτα χρόνια της δημοτικής ήταν το διάφορων. Για αρκετά χρόνια έλεγα «των διαφόρων μπλαμπλα». Και στο διαδίκτυο η εκδοχή με τον κατεβασμένο τόνο δίνει κάπου τριπλάσια ευρήματα.
Να μαζέψουμε μερικές προτάσεις. Πάντως, η γενική επιθέτου που με δυσκόλεψε περισσότερο στα πρώτα χρόνια της δημοτικής ήταν το διάφορων. Για αρκετά χρόνια έλεγα «των διαφόρων μπλαμπλα». Και στο διαδίκτυο η εκδοχή με τον κατεβασμένο τόνο δίνει κάπου τριπλάσια ευρήματα.
Μα αν δεν έχουμε διάφορο, γιατί να το αλλάξουμε; 
Τώρα, από (σχεδόν 100%) κεφαλαιογράμματη λεζάντα σε τηλεοπτικές ειδήσεις:
ΜΑΡΔΑΣ: ΑΝΟΙΧΤΟ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΤΩΝ ΔΙΑΘΕΣΙΜΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΤΗΝ ΤτΕ
:)
Με τριπλή αμφισημία:
Διαθέσιμοι φορείς
Διαθέσιμοι των φορέων
Διαθέσιμα των φορέων
ΜΑΡΔΑΣ: ΑΝΟΙΧΤΟ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΤΩΝ ΔΙΑΘΕΣΙΜΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΤΗΝ ΤτΕ
:)
Με τριπλή αμφισημία:
Διαθέσιμοι φορείς
Διαθέσιμοι των φορέων
Διαθέσιμα των φορέων
Αν αλλάξει η τελεία, πρέπει ν' αλλάξει και η πλατεία, κι άντε μετά να δώσεις ραντεβού στην Πλατιά Ομόνοιας.
Τα ονόματα, όμως, των οδών θα μου άρεσε να αλλάξουν στη δημοτική, με την ελπίδα ότι ο κόσμος, αντί να τα επαναλαμβάνει μηχανικά, θα ενδιαφερθεί για το νόημά τους και θα αναρωτηθεί ποιος είναι ο Ερμής, πού είναι η Δεκέλεια και τι δουλειά είχε στην Ελλάδα αυτός ο Edward Codrington. Ή έστω, ας αρχίσουμε οι πιο τολμηροί να λέμε «Λεωφόρος Κηφισιάς», όπως θα 'πρεπε να είναι απ' την αρχή.
Τα ονόματα, όμως, των οδών θα μου άρεσε να αλλάξουν στη δημοτική, με την ελπίδα ότι ο κόσμος, αντί να τα επαναλαμβάνει μηχανικά, θα ενδιαφερθεί για το νόημά τους και θα αναρωτηθεί ποιος είναι ο Ερμής, πού είναι η Δεκέλεια και τι δουλειά είχε στην Ελλάδα αυτός ο Edward Codrington. Ή έστω, ας αρχίσουμε οι πιο τολμηροί να λέμε «Λεωφόρος Κηφισιάς», όπως θα 'πρεπε να είναι απ' την αρχή.
Θα έλεγα όχι. Δεν είναι πλέον θέμα δημοτικής-καθαρεύουσας, είναι θέμα ρυθμού. Υπάρχουν (ακόμα;) μερικοί (εγώ) που αναζητούν το ρυθμό στην ομιλία και στη γραφή και τους αρέσει το ομοιοτέλευτο. Να τελειώνουν και τα δύο μέλη του ζεύγους με τόνο στην παραλήγουσα.
δη-μο-σί-ου δι-καί-ου
πα-πα-ΠΑΜ-παμ πα-ΠΑΜ-παμ
αν-θρω-πί-νων δι-και-ω-μά-των
πα-πα-ΠΑΜ-παμ πα-πα-πα-ΠΑΜ-παμ
Κάτι έχουμε συζητήσει παλιότερα:
+άπειρο στον Εάριον!!!!
Δεν είναι όλα τα πράγματα στη γλώσσα για το μάτι, αλλά και για το αυτί... Ας μη χάσουμε τη μουσική από τη ζωή μας.
Δεν είναι όλα τα πράγματα στη γλώσσα για το μάτι, αλλά και για το αυτί... Ας μη χάσουμε τη μουσική από τη ζωή μας.
Αν απαντάς σ' εμένα, νίκελ, δεν αναφέρομαι στην ποίηση. Και η καθομιλουμένη (ή μήπως καθομιλούμενη στη δημοτική) ήχο έχει πρωτίστως. Δεν είναι ανάγκη να στραμπουλάμε τη γλώσσα μας για να ικανοποιήσουμε τα πιστεύω μας. Άλλωστε, ένας γενικός κανόνας στη ζωή είναι να διαλέγουμε τις μάχες που αξίζει να δώσουμε. Και προσωπικά, το να καθιερωθεί "του δημόσιου" αντί "του δημοσίου" δεν είναι μια μάχη που εγώ θα ήθελα να δώσω... Τουλάχιστον, όχι πριν από χιλιάδες άλλες. ;)
Themis†
¥
Αχ, βρε Εαρίωνα, μου πατάς τον κάλο. Ακόμα όμως και μεταξύ καλοπίστων ανθρώπων (πα-πα-ΠΑΜ-παμ πα-ΠΑΜ-παμ) είναι δύσκολη η επίλυση των ανθρωπίνων προβλημάτων (πα-πα-ΠΑΜ-παμ πα-πα-ΠΑΜ-παμ).
Θέλουμε άραγε κάποιες συγκεκριμένες συνάψεις της γενικής ορισμένων κοινότατων επιθέτων (δημόσιος, ανθρώπινος) να αντιμετωπίζονται, μόνο αυτές, σαν απολιθώματα (ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοσίου δικαίου, δημοσίων υπαλλήλων); Εντάξει, αλλά αυτό θα σήμαινε απλώς ότι έχει συνηθίσει το αυτί μας και τα αντιλαμβανόμαστε σαν απολιθώματα. Ας μη δίνουμε άλλες προεκτάσεις, γιατί θολώνουν τα κριτήρια (ανθρώπινου συστήματος και ταυτόχρονα ανθρωπίνων συστημάτων; ). Ή πάλι ας πούμε ότι θέλουμε να κατεβαίνει πάντα ο τόνος στη γενική των επιθέτων και ας το φωνάξουμε κατάμουτρα στη γλωσσική εξέλιξη να της κάνουμε τη μούρη κρέας.
Ο προβοκάτωρ της γειτονίας σας
Θυμήθηκα και κάτι άλλο: Τα απολιθώματα δεν είναι ωραία άμα είναι μισερά. Δηλαδή, καλύτερα «υπουργείο δημοσίας τάξεως» από «υπουργείο δημοσίας τάξης»!
https://www.google.com/search?q=""δημοσίας"+"τάξης""&ie=utf-8&oe=utf-8
https://www.google.com/search?q=""δημοσίας"+"τάξης""&ie=utf-8&oe=utf-8
Themis†
¥
Ξανακοιτάζοντας το νήμα, διαπιστώνω ότι δεν έγινε ρητά μια απαραίτητη επισήμανση, η οποία ασφαλώς έχει γίνει πολλές φορές σε άλλα νήματα. Το ζήτημα του τονισμού των επιθέτων δεν πρέπει να συγχέεται με το ζήτημα του τονισμού των ουσιαστικών, έστω κι αν αυτά είναι ουσιαστικοποιημένα επίθετα. Η τελεία δεν απειλείται από κανέναν. Το ερώτημα είναι: θα λέγαμε π.χ. ότι η Χ [ονόματα δεν λέμε :blush:] είναι ένα δείγμα τελείας ομορφιάς; Ή ότι ο Ψ σούπερ-γκολτζής έχει το χάρισμα της τελείας ολοκλήρωσης των φάσεων; Για να μην πιάσουμε κιόλας τα αρσενικά και τα ουδέτερα (τελείου ανταγωνισμού, τελείου παιδιού). Το ζήτημα της γλωσσικής εξέλιξης και της εκφοράς φυσικού καθημερινού λόγου ας μη συγχέεται με υφολογικές προτιμήσεις σε διάφορα κείμενα ή περιστάσεις (άλλωστε, έξεστι τω Θέμη καθαρευουσιανίζειν).