Στη νέα ελληνική η βαθιά δομή της φράσης είναι : υποκείμενο — ρήμα — αντικείμενο (και μάλιστα: υποκείμενο — ρήμα — άμεσο αντικείμενο — έμμεσο αντικείμενο). Αλλά αυτό δεν λέει τίποτα γιατί στην επιφανειακή δομή υπάρχει η ευχέρεια εναλλαγής στη σειρά των όρων, όπου σχεδόν όλα τα σχήματα είναι δυνατά.
Ο Γιάννης έδωσε το βιβλίο στην Καίτη.
Στην Καίτη έδωσε το βιβλίο ο Γιάννης (= στην Καίτη και όχι σε άλλον)
Στην Καίτη έδωσε ο Γιάννης το βιβλίο
Το βιβλίο έδωσε ο Γιάννης στην Καίτη (= το βιβλίο και όχι κάτι άλλο)
Το έδωσε ο Γιάννης το βιβλίο στην Καίτη (επίταση, το έδωσε τελικά, δεν το κράτησε για τον εαυτό του)
Το βιβλίο ο Γιάννης το έδωσε στην Καίτη (και όχι σε άλλον)