Είναι σωστό να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άλλον ένα εισιτήριο του μετρό το οποίο ισχύει ακόμα;
- Thread starter Ambrose
- Start date
Σίγουρα όμως θα μπορούσε αντί για μία να πουλήσει δύο μπριζόλες (γι αυτό πολλοί στραβώνουν όταν τους λες "ευχαριστώ εγώ δεν θα πάρω κυρίως πιάτο"!). Καλώς ή κακώς ούτε ο εστιάτορας άνοιξε το μαγαζί για να τρώει μόνο ο ένας από τους δύο πελάτες του. Ο δεύτερος του καταλαμβάνει απλώς μια επιπλέον καρέκλα...
Θεωρητική ήταν η προσέγγισή μου (και ελάχιστα με αφορά το θέμα, λόγω περιορισμένων μετακινήσεων). Ήθελα μόνο να πω ότι ακόμα και οι πιο καλοπροαίρετες ενέργειές μας μπορούν να έχουν οικονομικό αντίκτυπο και εγώ θα δεχτώ ότι είναι γνήσιες ενέργειες κοινωνικής αλληλεγγύης αν αυτοί που συστηματικά περνάνε τα εισιτήριά τους σε τζαμπατζήδες είναι διατεθειμένοι να επωμιστούν και το κόστος της ενέργειας. Θεωρητικές προσεγγίσεις.
SBE
¥
Ένα πράγμα που χαίρομαι στο Μετρό είναι το ότι δεν έχει αυστηρούς ελέγχους εισιτηρίου, όπως έχουν π.χ. σε Λονδίνο και Παρίσι, που πρέπει να βάλεις το εισιτήριό σου για να ανοίξει η πόρτα. Όπως το περιέγραφε κι ένας τουριστικός οδηγός: honour system, γιατί εμείς είμαστε τίμιοι άνθρωποι και δε χρειαζόμαστε χίλιους ελέγχους. Είναι μια από τις λίγες περιπτώσεις εμπιστοσύνης στον πολίτη που έχει η Ελλάδα των πιστοποιητικών και των ταυτοτήτων.
Και σε γενικές γραμμές είμαστε έντιμοι σ' αυτό. Στην Ελλάδα έχω τύχει να μπει ο ελεγκτής και να μη βρει κανέναν λειψό, στο Λονδίνο ποτέ. Οι ελεγκτές μάλιστα πλέον συνοδεύονται από αστυνομικούς. Σταματάει το λεωφορείο π.χ. και πιάνουν οι αστυνομικοί όλες τις πόρτες, δεν κατεβαίνει κανείς μέχρι να γίνει έλεγχος. Κι άμα βρούνε παραβάτη -που πάντα βρίσκουν-, τον κατεβάζουν κάτω και όσο του γράφει την κλήση τον φυλάνε (τον παραβάτη) οι αστυνομικοί και ελέγχουν τα στοιχεία του.
Έχω δώσει και μου έχουν δώσει εισιτήρια της συγκοινωνίας, εισιτήρια του πάρκιγκ (αυτό που λέει ο sarant) κι άλλα πολλά. Δε μου φαίνεται παράξενο.
Από την άλλη, άμα ήθελαν να βάλουν μικρότερο εισιτήριο για μια στάση, θα έπρεπε να αλλάξουν τον τρόπο που ελέγχουν το εισιτήριο, να ελέγχεται δηλαδή σε είσοδο και έξοδο.
Για το κόστος των εισιτηρίων σε σχέση με το κόστος ζωής δεν έχω να πω τίποτα, γιατί ζω σε πόλη που έχει πανάκριβα εισιτήρια και πιο φτηνό είναι να πληρώσεις τα διόδια (ειδικά άμα έχεις την έκπτωση του κατοίκου του κέντρου) και να οδηγήσεις.
Ενδεικτικά: απλή διαδρομή με λεωφορείο £2
Απλή διαδρομή στην κεντρική ζώνη με μετρό: £4
(εννοείται ότι συμφέρει η προπληρωμένη κάρτα)
Και σε γενικές γραμμές είμαστε έντιμοι σ' αυτό. Στην Ελλάδα έχω τύχει να μπει ο ελεγκτής και να μη βρει κανέναν λειψό, στο Λονδίνο ποτέ. Οι ελεγκτές μάλιστα πλέον συνοδεύονται από αστυνομικούς. Σταματάει το λεωφορείο π.χ. και πιάνουν οι αστυνομικοί όλες τις πόρτες, δεν κατεβαίνει κανείς μέχρι να γίνει έλεγχος. Κι άμα βρούνε παραβάτη -που πάντα βρίσκουν-, τον κατεβάζουν κάτω και όσο του γράφει την κλήση τον φυλάνε (τον παραβάτη) οι αστυνομικοί και ελέγχουν τα στοιχεία του.
Έχω δώσει και μου έχουν δώσει εισιτήρια της συγκοινωνίας, εισιτήρια του πάρκιγκ (αυτό που λέει ο sarant) κι άλλα πολλά. Δε μου φαίνεται παράξενο.
Από την άλλη, άμα ήθελαν να βάλουν μικρότερο εισιτήριο για μια στάση, θα έπρεπε να αλλάξουν τον τρόπο που ελέγχουν το εισιτήριο, να ελέγχεται δηλαδή σε είσοδο και έξοδο.
Για το κόστος των εισιτηρίων σε σχέση με το κόστος ζωής δεν έχω να πω τίποτα, γιατί ζω σε πόλη που έχει πανάκριβα εισιτήρια και πιο φτηνό είναι να πληρώσεις τα διόδια (ειδικά άμα έχεις την έκπτωση του κατοίκου του κέντρου) και να οδηγήσεις.
Ενδεικτικά: απλή διαδρομή με λεωφορείο £2
Απλή διαδρομή στην κεντρική ζώνη με μετρό: £4
(εννοείται ότι συμφέρει η προπληρωμένη κάρτα)
Ambrose
¥
Όσον αφορά τα μαθηματικά της εταιρείας: η εταιρεία -αν την ενδιαφέρει να εξυπηρετήσει πραγματικά την αποστολή της και όχι να κερδοσκοπίσει εις βάρος του κόσμου, προκειμένου να βολέψει περισσότερους αργόσχολους υπαλλήλους όπως κάνει τώρα- θα φρόντιζε να βγάλει εισιτήρια που να είναι δίκαια για όλους και ανάλογα των υπηρεσιών που παρέχει. Όχι με το ένα σαμπουάν θα πάρετε υποχρεωτικά άλλα δύο δώρο, στην τιμή των τριών. Υπάρχει πολύς κόσμος που θέλει το μετρό για 1-2 στάσεις και ξαφνικά αναγκάζεται να πληρώσει 1 ευρώ, εκεί που ήταν 80 λεπτά. Μια αύξηση δηλ. της τάξης του 30% εν ριπή οφθαλμού.
Δείτε εδώ και τη θέση ενός νομικού.
Δείτε εδώ και τη θέση ενός νομικού.
1. Εισιτήριο που δεν είχε λήξει η διάρκειά του για πρώτη φορά μού έδωσαν στην Κοπεγχάγη το 1990.
2. Οι οργανισμοί των ΜΜΜ τής πρωτεύουσας δεν ζουν μόνον από τις εισπράξεις των εισιτηρίων, αλλά επιδοτούνται και από το κράτος. Η δημόσια ενίσχυση είναι άλλωστε και αυτή που επιτρέπει στο ΥΥΜΔ (πρώην ΥΜΕ) να κάνει πολιτική καθορίζοντας το ύψος τού εισιτηρίου.
3. Αν κάποιος επιθυμεί να απέχει από την αγορά εισιτηρίου για τις μετακινήσεις του, υπάρχει τσεκαρισμένος τρόπος. ;)
2. Οι οργανισμοί των ΜΜΜ τής πρωτεύουσας δεν ζουν μόνον από τις εισπράξεις των εισιτηρίων, αλλά επιδοτούνται και από το κράτος. Η δημόσια ενίσχυση είναι άλλωστε και αυτή που επιτρέπει στο ΥΥΜΔ (πρώην ΥΜΕ) να κάνει πολιτική καθορίζοντας το ύψος τού εισιτηρίου.
3. Αν κάποιος επιθυμεί να απέχει από την αγορά εισιτηρίου για τις μετακινήσεις του, υπάρχει τσεκαρισμένος τρόπος. ;)
25%.
Άνοιξα τη θεωρητική συζήτηση για αυτό το δευτερεύον θέμα, αλλά στο νου μου είχα περισσότερο την ανοχή που έχουμε δείξει εδώ και πολλά χρόνια στη φοροδιαφυγή, που την πληρώναμε ακριβούτσικα ως τώρα, πανάκριβα στο εξής. Όλα αυτά είναι μέσα στη φιλοσοφία «διεφθαρμένο κράτος, διεφθαρμένες δημόσιες υπηρεσίες, ας κλέψουμε όπου μπορούμε». Στο τέλος, συνηθίζεις στην κλεψιά και δεν σου φαίνεται περίεργη ή ανήθικη.
Ambrose
¥
Έστω. 25% είναι ένα τεράστιο ποσοστό. Ποιοί μισθοί αυξήθηκαν εν μια νυχτί 25%; Ο e-lawyer πάντως φαίνεται να συμμερίζεται την άποψη της Bellas. Αλλά υπάρχει και η αντίθετη -νομικά- άποψη.
Υ.Γ. Πάντως έχω την εντύπωση ότι έχουμε και αρχίσει να συνηθίζουμε τις μεγάλες αυξήσεις και δεν αντιδρούμε τόσο έντονα όσο παλιά.
Υ.Γ. Πάντως έχω την εντύπωση ότι έχουμε και αρχίσει να συνηθίζουμε τις μεγάλες αυξήσεις και δεν αντιδρούμε τόσο έντονα όσο παλιά.
Νομίζω ότι είναι λίγο υπερβολικό να θεωρούμε κλεψιά την παραχώρηση ή την αποδοχή ενός εισιτηρίου του μετρό. Το να μπεις χωρίς εισιτήριο αυτό ναι, ίσως είναι (όπως ενός είδους κλεψιά είναι και η καταβολή ενός ευρώ για να μετακινηθείς 4 στάσεις). Στο κάτω-κάτω ούτε ο νόμος δεν το αναγνωρίζει ως κλεψιά. Άκουσα σε ραδιοφωνική εκπομπή του Σκάι (σταθμός που αν μη τι άλλο απορρίπτει παντός είδους Ρομπέν--είτε των σουπερμάρκετ είτε των εισιτηρίων) μια δικηγόρο παρ' αρείω πάγω να ισχυρίζεται ότι τα συγκεκριμένα άρθρα (διατάξεις; ) στα οποία αναφέρονται τα εισιτήρια δεν καλύπτουν τις υπηρεσίες του μετρό (επειδή το εισιτήριο δεν είναι προσωποπαγές, αφορά χρόνο και όχι διαδρομή) και πως (δυστυχώς για την Αττικό μετρό) δεν μπορεί να παραπεμφθεί πολίτης βάσει αυτών (δεν έχω καταφέρει μέχρι στιγμής να βρω το ηχητικό απόσπασμα). Με άλλα λόγια υπάρχει ένα νομικό κενό (ό,τι λίγο πολύ συμβαίνει και με τα διόδια, τα οποία μπορείς να αρνηθείς να πληρώσεις, χωρίς να αρχίσει να σε κυνηγάει ο χ αστυνομικός που είναι παρκαρισμένος στα 50μ). Άρα, στο μόνο που μπορεί να ελπίζει η Αττικό μετρό είναι στον εκφοβισμό που μπορεί να προκαλέσει η συγκεκριμένη φράση...
1ον: Ας μη συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Μπριζόλες με παντόφλες και εισιτήρια με προσκλητήρια ή δεν ξέρω τι άλλο. 
2ον: Εγώ (ο οποιοσδήποτε εγώ εννοώ) κάνω κάθε μέρα λόγω δουλειάς τη διαδρομή Ομόνοιας-Πανεπιστημίου που διαρκεί ακριβώς 2 λεπτά (και πολλά λέω). Στο εισιτήριο που έχω πληρώσει υπερτιμημένο 1 ευρώ μου απομένουν άλλη 1 ώρα και 28 λεπτά ακριβώς. Τι την κάνω αυτή την ώρα; Είναι δική μου, έτσι δεν είναι; Μπορεί να μου την πάρει κανείς; Μπορώ να πάρω τα χρήματά μου πίσω; Έχω δικαίωμα να την εξαντλήσω; Έχω δικαίωμα να κάνω βόλτες με το μετρό άσκοπα επί 1 ώρα και 28 λεπτά; Έχω...;
3ον: Η στιγμή που χάθηκε το φιλότιμο και η ανθρωπιά ήταν η στιγμή που γεννήθηκε το politically correct. Δεν υπάρχει μόνο ο κακός τζαμπατζής που πρέπει να κλειστεί σε ένα κελλί και να μην ξαναδεί το πρόσωπο της γης, πόσο μάλλον διαδρομή του μετρό ο αχρείος! Υπάρχει και ο άνθρωπος που έχει ανθρωπιά και λέει: 'Πάρε άγνωστε φίλε μου το εισιτήριό μου γιατί εγώ το πλήρωσα και αύριο θα το κάνεις και εσύ για μένα και δεν θα με καταδώσεις που είμαι τέτοιο απόβρασμα κλεπταποδόχος και δέχομαι να πάρω το εισιτήριό σου και να το χρησιμοποιήσω εφόσον εσύ δεν το χρειάζεσαι...'
4ον: Η ανακύκλωση και η δωρεά αγαθών είναι έγκλημα με αυτή τη λογική. Γιατί εσύ να χρησιμοποιήσεις το αγαθό που εγώ πλήρωσα; Είσαι καλύτερος από μένα; Να πας να αγοράσεις το δικό σου γιατί εγώ προτιμώ να το πετάξω στα σκουπίδια αντί να σου το δώσω για να μη φαληρίσω την ιδιωτική εταιρεία που μου το πούλησε και κερδοσκοπεί ή θα κερδοσκοπήσει εις βάρος μου κάποια στιγμή! Κλέφτης θα γίνει η Dell, ο Zara και ο Moschino (βάλτε ό,τι άλλο θέλετε) αν εγώ δίνω τους υπολογιστές μου και τα ρούχα σ' εσένα δίχως να μου τα πληρώσεις;
5ον: Ανέκαθεν δεν υπήρχαν μόνο το μαύρο και μόνο άσπρο, αλλά και το γκρίζο και πολλές αποχρώσεις ανάμεσά τους. Γι' αυτό καλό είναι προτού αφορίζουμε και ρίχνουμε στην πυρά κάποιους να σκεφτόμαστε ότι σε μια κοινωνία προτού γίνουμε όλοι φίλαυτοι, απάνθρωποι και εν τέλει υπάνθρωποι, ήμασταν κάποτε άνθρωποι που δεν τα μετρούσαμε όλα σύμφωνα με το νόμο και το αίσθημα του δικαίου που μας έχει καλλιεργήσει μια χρόνια πλύση εγκεφάλου, αλλά δίναμε το κομμάτι το ψωμί, το ρούχο μας, το εισιτήριο σε έναν άνθρωπο χωρίς να το πολυμελετάμε, αλλά επειδή το υπαγόρευε η καρδιά μας εκείνη τη στιγμή και επειδή η έννοια δικαοσύνη δεν καταστρατηγείται με αυτή μας την πράξη, αλλά επειδή αφήσαμε κάποιους να μας επιβάλλουν τους νόμους και τις συμπεριφορές που έφτιαξαν επειδή τους βολεύουν.
6ον: Όσο για το all you can eat με 30 ευρώ είναι γνωστό πλέον πως πρόκειται για κομπίνα που έχει εφευρεθεί από τα εστιατόρια για να βγάζουν κέρδος από το μέσο πολίτη και το μέσο στομάχι που νομίζει ότι μπορεί να φάει παραπάνω από 4 κομμάτια πίτσα, ας πούμε, και πληρώνει 30 ευρώ γι' αυτά, ενώ με 15 ευρώ θα μπορούσε να αγοράσει πραγματικά μόνο όσο μπορεί να φάει. Δηλαδή τα 4 κομμάτια πίτσα. Οι περιπτώσεις Σχορτσιανίτη, Χριστοδούλου και λοιπών τεράτων αποτελούν απλώς εξαιρέσεις.
Ευχαριστώ πολύ!
2ον: Εγώ (ο οποιοσδήποτε εγώ εννοώ) κάνω κάθε μέρα λόγω δουλειάς τη διαδρομή Ομόνοιας-Πανεπιστημίου που διαρκεί ακριβώς 2 λεπτά (και πολλά λέω). Στο εισιτήριο που έχω πληρώσει υπερτιμημένο 1 ευρώ μου απομένουν άλλη 1 ώρα και 28 λεπτά ακριβώς. Τι την κάνω αυτή την ώρα; Είναι δική μου, έτσι δεν είναι; Μπορεί να μου την πάρει κανείς; Μπορώ να πάρω τα χρήματά μου πίσω; Έχω δικαίωμα να την εξαντλήσω; Έχω δικαίωμα να κάνω βόλτες με το μετρό άσκοπα επί 1 ώρα και 28 λεπτά; Έχω...;
3ον: Η στιγμή που χάθηκε το φιλότιμο και η ανθρωπιά ήταν η στιγμή που γεννήθηκε το politically correct. Δεν υπάρχει μόνο ο κακός τζαμπατζής που πρέπει να κλειστεί σε ένα κελλί και να μην ξαναδεί το πρόσωπο της γης, πόσο μάλλον διαδρομή του μετρό ο αχρείος! Υπάρχει και ο άνθρωπος που έχει ανθρωπιά και λέει: 'Πάρε άγνωστε φίλε μου το εισιτήριό μου γιατί εγώ το πλήρωσα και αύριο θα το κάνεις και εσύ για μένα και δεν θα με καταδώσεις που είμαι τέτοιο απόβρασμα κλεπταποδόχος και δέχομαι να πάρω το εισιτήριό σου και να το χρησιμοποιήσω εφόσον εσύ δεν το χρειάζεσαι...'
4ον: Η ανακύκλωση και η δωρεά αγαθών είναι έγκλημα με αυτή τη λογική. Γιατί εσύ να χρησιμοποιήσεις το αγαθό που εγώ πλήρωσα; Είσαι καλύτερος από μένα; Να πας να αγοράσεις το δικό σου γιατί εγώ προτιμώ να το πετάξω στα σκουπίδια αντί να σου το δώσω για να μη φαληρίσω την ιδιωτική εταιρεία που μου το πούλησε και κερδοσκοπεί ή θα κερδοσκοπήσει εις βάρος μου κάποια στιγμή! Κλέφτης θα γίνει η Dell, ο Zara και ο Moschino (βάλτε ό,τι άλλο θέλετε) αν εγώ δίνω τους υπολογιστές μου και τα ρούχα σ' εσένα δίχως να μου τα πληρώσεις;
5ον: Ανέκαθεν δεν υπήρχαν μόνο το μαύρο και μόνο άσπρο, αλλά και το γκρίζο και πολλές αποχρώσεις ανάμεσά τους. Γι' αυτό καλό είναι προτού αφορίζουμε και ρίχνουμε στην πυρά κάποιους να σκεφτόμαστε ότι σε μια κοινωνία προτού γίνουμε όλοι φίλαυτοι, απάνθρωποι και εν τέλει υπάνθρωποι, ήμασταν κάποτε άνθρωποι που δεν τα μετρούσαμε όλα σύμφωνα με το νόμο και το αίσθημα του δικαίου που μας έχει καλλιεργήσει μια χρόνια πλύση εγκεφάλου, αλλά δίναμε το κομμάτι το ψωμί, το ρούχο μας, το εισιτήριο σε έναν άνθρωπο χωρίς να το πολυμελετάμε, αλλά επειδή το υπαγόρευε η καρδιά μας εκείνη τη στιγμή και επειδή η έννοια δικαοσύνη δεν καταστρατηγείται με αυτή μας την πράξη, αλλά επειδή αφήσαμε κάποιους να μας επιβάλλουν τους νόμους και τις συμπεριφορές που έφτιαξαν επειδή τους βολεύουν.
6ον: Όσο για το all you can eat με 30 ευρώ είναι γνωστό πλέον πως πρόκειται για κομπίνα που έχει εφευρεθεί από τα εστιατόρια για να βγάζουν κέρδος από το μέσο πολίτη και το μέσο στομάχι που νομίζει ότι μπορεί να φάει παραπάνω από 4 κομμάτια πίτσα, ας πούμε, και πληρώνει 30 ευρώ γι' αυτά, ενώ με 15 ευρώ θα μπορούσε να αγοράσει πραγματικά μόνο όσο μπορεί να φάει. Δηλαδή τα 4 κομμάτια πίτσα. Οι περιπτώσεις Σχορτσιανίτη, Χριστοδούλου και λοιπών τεράτων αποτελούν απλώς εξαιρέσεις.
Ευχαριστώ πολύ!
Ωραία είναι τα ψυχοπονιάρικα και αν υποψιαστώ ότι, επειδή μου αρέσει μια ψυχρή ρεαλιστική προσέγγιση στα πράγματα, θα πρέπει να παίξω το ρόλο του Γερμανού εδώ μέσα, θα τις κόψω τις φλέβες μου.
Ωραίο είναι κάθε κομμάτι της κοινωνίας που λειτουργεί με ανθρωπιά, αλλά δεν οργανώνονται οι κοινωνίες θεσμοποιώντας την ανθρωπιά. Θεσμοποιούν την ποινή. Τώρα, ας πούμε, ξέρουν ότι είμαστε καλά παιδιά κατά βάθος, αλλά, αντί να μας δανείσουν με πολύ χαμηλά επιτόκια μια και είμαστε μπατίρηδες για να μπορέσουμε πιο εύκολα να πάρουμε ανάσα, αυτοί θέλουν να τα πληρώσουμε διπλά για σωφρονισμό. Χάθηκε το φιλότιμο και η ανθρωπιά.
Η ανακύκλωση και δωρεά αγαθών λειτουργεί μέσα στο πλαίσιο που το αντέχουν και το επιτρέπουν οι οικονομικοί υπολογισμοί των εταιρειών. Η Dell έχει υπολογίσει τον κύκλο ζωής των προϊόντων της και τη συχνότητα ανανέωσης, το ίδιο και η άλλη με τα ρούχα. Και οι δισκογραφικές τα ίδια. Αν, αντί να πουλάνε 7 και τα 3 να κυκλοφορούν δωρεάν, φτάσουν στο σημείο να πουλάνε 3 και τα 7 να κυκλοφορούν δωρεάν, αυτοί που πληρώνουν τα 3 θα κληθούν να πληρώσουν για τα παλιά 7. Χοντρικά τα λέω. Αυτό είπα και για τα εισιτήρια. Διότι οι εταιρείες δεν έχουν ούτε φιλότιμο ούτε ανθρωπιά.
Στην Ελλάδα θα ζήσουμε τώρα μια περίοδο όπου η ανταλλαγή και το τζάμπα —είτε είναι παράνομο είτε νόμιμο, αλλά σίγουρα θα είναι απλόχερα δοσμένο με φιλότιμο και ανθρωπιά— θα γίνουν πολύ της μόδας καθώς θα σφίγγουμε το ζωνάρι. Οι πτώσεις των πωλήσεων θα δημιουργήσουν και περισσότερους ανέργους (όπου να ’ναι θα ακούσουμε και τα μέτρα για την απελευθέρωση των απολύσεων).
Με αυτό δεν θέλω να πω να μη δώσεις τη Ζάρα σου ή το εισιτήριό σου ή ότι δεν το κάνω εγώ. Αλλά έχει σημασία να ξέρουμε τι σημαίνουν και τι συνεπάγονται οι ενέργειές μας μέσα σ’ ένα σύστημα άτεγκτων κανόνων της αγοράς.
Ακόμα κι αν επιστρέφαμε όλοι μαζί κάποια στιγμή σε μια πρωτοχριστιανική κοινωνία της αγάπης, του φιλότιμου και της ανθρωπιάς, την αμέσως επόμενη στιγμή που θα άρχιζε να οργανώνεται η κοινωνία, θα ίσχυαν και οι αδήριτοι μαθηματικοί νόμοι της οικονομίας. Δεν σου λένε αυτοί οι νόμοι να χάσεις την ανθρωπιά σου. Το κόλπο είναι να κρατήσεις την ανθρωπιά σου και να καταλαβαίνεις και τι συμβαίνει.
Άλλωστε, θα μπορέσουν οι άνθρωποι να φτιάξουν καλύτερες κοινωνίες μόνο αν καταλαβαίνουν πώς λειτουργούν οι κανόνες της αγοράς, ιδίως στο βαθμό που είμαστε άνθρωποι με ελαττώματα και όχι η πρωτοχριστιανική κοινωνία της αγάπης, του φιλότιμου, της ανθρωπιάς. Αν δεν τα υπολογίζουμε αυτά, θα είμαστε απλώς ρομαντικοί και μαθητευόμενοι μάγοι.
Και συγγνώμη αν σας τη σπάω, δεν τα ’χω μαζί σας, αλλά γέρασα και σιχάθηκα να ακούω ωραία λόγια, και πίσω από την πλάτη μου οι καπάτσοι, ανεξαρτήτως παρατάξεως, να έχουν στήσει πάρτι.
Ωραίο είναι κάθε κομμάτι της κοινωνίας που λειτουργεί με ανθρωπιά, αλλά δεν οργανώνονται οι κοινωνίες θεσμοποιώντας την ανθρωπιά. Θεσμοποιούν την ποινή. Τώρα, ας πούμε, ξέρουν ότι είμαστε καλά παιδιά κατά βάθος, αλλά, αντί να μας δανείσουν με πολύ χαμηλά επιτόκια μια και είμαστε μπατίρηδες για να μπορέσουμε πιο εύκολα να πάρουμε ανάσα, αυτοί θέλουν να τα πληρώσουμε διπλά για σωφρονισμό. Χάθηκε το φιλότιμο και η ανθρωπιά.
Η ανακύκλωση και δωρεά αγαθών λειτουργεί μέσα στο πλαίσιο που το αντέχουν και το επιτρέπουν οι οικονομικοί υπολογισμοί των εταιρειών. Η Dell έχει υπολογίσει τον κύκλο ζωής των προϊόντων της και τη συχνότητα ανανέωσης, το ίδιο και η άλλη με τα ρούχα. Και οι δισκογραφικές τα ίδια. Αν, αντί να πουλάνε 7 και τα 3 να κυκλοφορούν δωρεάν, φτάσουν στο σημείο να πουλάνε 3 και τα 7 να κυκλοφορούν δωρεάν, αυτοί που πληρώνουν τα 3 θα κληθούν να πληρώσουν για τα παλιά 7. Χοντρικά τα λέω. Αυτό είπα και για τα εισιτήρια. Διότι οι εταιρείες δεν έχουν ούτε φιλότιμο ούτε ανθρωπιά.
Στην Ελλάδα θα ζήσουμε τώρα μια περίοδο όπου η ανταλλαγή και το τζάμπα —είτε είναι παράνομο είτε νόμιμο, αλλά σίγουρα θα είναι απλόχερα δοσμένο με φιλότιμο και ανθρωπιά— θα γίνουν πολύ της μόδας καθώς θα σφίγγουμε το ζωνάρι. Οι πτώσεις των πωλήσεων θα δημιουργήσουν και περισσότερους ανέργους (όπου να ’ναι θα ακούσουμε και τα μέτρα για την απελευθέρωση των απολύσεων).
Με αυτό δεν θέλω να πω να μη δώσεις τη Ζάρα σου ή το εισιτήριό σου ή ότι δεν το κάνω εγώ. Αλλά έχει σημασία να ξέρουμε τι σημαίνουν και τι συνεπάγονται οι ενέργειές μας μέσα σ’ ένα σύστημα άτεγκτων κανόνων της αγοράς.
Ακόμα κι αν επιστρέφαμε όλοι μαζί κάποια στιγμή σε μια πρωτοχριστιανική κοινωνία της αγάπης, του φιλότιμου και της ανθρωπιάς, την αμέσως επόμενη στιγμή που θα άρχιζε να οργανώνεται η κοινωνία, θα ίσχυαν και οι αδήριτοι μαθηματικοί νόμοι της οικονομίας. Δεν σου λένε αυτοί οι νόμοι να χάσεις την ανθρωπιά σου. Το κόλπο είναι να κρατήσεις την ανθρωπιά σου και να καταλαβαίνεις και τι συμβαίνει.
Άλλωστε, θα μπορέσουν οι άνθρωποι να φτιάξουν καλύτερες κοινωνίες μόνο αν καταλαβαίνουν πώς λειτουργούν οι κανόνες της αγοράς, ιδίως στο βαθμό που είμαστε άνθρωποι με ελαττώματα και όχι η πρωτοχριστιανική κοινωνία της αγάπης, του φιλότιμου, της ανθρωπιάς. Αν δεν τα υπολογίζουμε αυτά, θα είμαστε απλώς ρομαντικοί και μαθητευόμενοι μάγοι.
Και συγγνώμη αν σας τη σπάω, δεν τα ’χω μαζί σας, αλλά γέρασα και σιχάθηκα να ακούω ωραία λόγια, και πίσω από την πλάτη μου οι καπάτσοι, ανεξαρτήτως παρατάξεως, να έχουν στήσει πάρτι.
Δεν θα διαφωνήσω ως προς αυτό που νομίζω ότι εννοείς επειδή φαντάζομαι ότι νομίζεις (για αυτά που έγραψα) κάτι διαφορετικό από αυτό που εννοώ. :)
Νομίζω ότι η αναλογία αυτή δεν είναι σωστή: όταν δίνει κανείς το εισιτήριό του σε κάποιον άλλον (έξω από την αποβάθρα) είναι σα να δίνει το φαγητό που αγόρασε σε κάποιον άλλον έξω από το εστιατόριο. Για παράδειγμα, εδώ τα refills στα αναψυκτικά είναι συνήθως δωρεάν. Συμφωνώ ότι είναι λάθος να πάνε 2 άτομα και να πίνουν από ένα αναψυκτικό. Ωστόσο, μπορείς αν θέλεις να γεμίσεις το αναψυκτικό σου προτού φύγεις και αφού φύγεις μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, π.χ. να το πετάξεις στα σκουπίδια ή να το δώσεις σε κάποιον περαστικό.
Οπότε και τα all you can eat που υπάρχουν εδώ με 8-10 δολάρια είναι κομπίνα που έχει εφευρεθεί από τα... γυμναστήρια! :)
Για τα 500 μέτρα που είναι η απόσταση Ομόνοια-Πανεπιστήμιο, ούτε και τζάμπα να σου το έδιναν το εισιτήριο, δεν αξίζει την ταλαιπωρία να ανεβοκατεβαίνεις τις σκάλες του μετρό και να στριμώχνεσαι. Οποιοδήποτε εισιτήριο γι' αυτή την απόσταση είναι ακριβό. Αν μιλάμε για απόσταση μίας στάσης μεταξύ Χαλανδρίου και Νομισματοκοπείου, σαφώς πρέπει να πάρεις το μετρό, αλλά Ομόνοια-Πανεπιστήμιο;
Αυτό μου θυμίζει παραμυθάκι, επειδή παρά το γεγονός ότι είμαι πολύ μεγαλύτερη από σένα σε ηλικία, δεν θυμάμαι καμιά τέτοια εποχή. Ίσως εννοείς κάποια ιστορική εποχή που την ξέρουμε μόνο από τα βιβλία, οπότε, δώσε στίγμα για να ανατρέξω. Και βεβαίως, μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι του υπαγορεύει η καρδιά του, αλλά ξαναλέω δεν είναι υποχρεωμένη να συμφωνήσει η επιχείρηση που του παρέχει την υπηρεσία.
Last edited:
Μισό λεπτό γιατί μπερδεύτηκα: ακόμα κι αν είναι καθαρά ατομικό το εισιτήριο, απαγορεύεται να βγω να πάω στο περίπτερο να αγοράσω ένα μπουκάλι νερό και μετά να ξανακατέβω, περνώντας τα ακυρωτικά με το εισιτήριο στην τσέπη;
Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό: επειδή έχω χρόνια να έρθω στην Ελλάδα δεν ξέρω, γι' αυτό ρωτάω.
Όχι, δεν απαγορεύεται. Έχεις δικαίωμα να κυκλοφορείς όπου θέλεις επί μιάμιση ώρα, και να επιστρέψεις να ξαναμπεις στο μετρό.
Όταν λέει να μη διαβείς τα ακυρωτικά, εννοεί ότι όταν περνάς τη ζώνη της ακύρωσης των εισιτηρίων και κατευθύνεσαι στις αποβάθρες, οφείλεις να έχεις έγκυρο, ακυρωμένο εισιτήριο.
Όταν λέει να μη διαβείς τα ακυρωτικά, εννοεί ότι όταν περνάς τη ζώνη της ακύρωσης των εισιτηρίων και κατευθύνεσαι στις αποβάθρες, οφείλεις να έχεις έγκυρο, ακυρωμένο εισιτήριο.
Ας μην μπούμε σε τέτοιες λεπτομέρειες. Η υπηρεσία που σου παρέχουν στον μπουφέ είναι κυρίως το φαγητό, όχι το δωρεάν αναψυκτικό. Και δεν έχεις δικαίωμα να γεμίσεις ένα πιάτο και να το πάρεις μαζί σου έξω από το εστιατόριο. Στην Ελλάδα, συνήθως δεν παρέχεται τίποτα δωρεάν, ούτε αναψυκτικό ούτε καφές.
Βεβαίως και μπορείς να το δώσεις σε όποιον θέλεις, αρκεί να μη σε δουν οι υπάλληλοι του μετρό, που τους έχουν επιφορτίσει να πατάξουν το φαινόμενο. Αυτό δεν ισχύει για όλες τις "παραβάσεις"; Είδες ότι βάζω τις παραβάσεις σε εισαγωγικά, γιατί σέβομαι το δικαίωμά σου να μην το θεωρείς παράβαση.