Δημήτρης Πετυχάκης (1953–2023)

nickel

Administrator
Staff member
Στην Ελληνική Υπηρεσία του BBC δούλεψα τέσσερα μόνο χρόνια, 1976 με 1980. Μπορεί οι συνθήκες εργασίας να ήταν ιδανικές, αλλά στα μεταπολιτευτικά χρόνια η Υπηρεσία είχε χάσει την αίγλη που είχε στα χρόνια της Δικτατορίας.

Εκτός από τη σύνταξη ειδήσεων και σχολίων που κάναμε όλοι οι υπεύθυνοι προγράμματος, αναλαμβάναμε και σύντομες εκπομπές ειδικού περιεχομένου. Εγώ είχα αναλάβει το εβδομαδιαίο οικονομικό πρόγραμμα, που ονομαζόταν «Οικονομικοί Αντίλαλοι» και το είχε ξεκινήσει ο Μανόλης Δρεττάκης (πρώτος υπουργός οικονομικών του ΠΑΣΟΚ), όταν δούλευε στην Ελληνική Υπηρεσία ενώ έκανε το μεταπτυχιακό του στο LSE.

Το 1980 ήρθε να δουλέψει στην Υπηρεσία ο Δημήτρης Πετυχάκης, που είχε τελειώσει ή τέλειωνε τις σπουδές του στο LSE και θα αναλάμβανε αυτός την οικονομική εκπομπή όταν θα έφευγα. Εκείνο τον χειμώνα είχα τη μεγάλη χαρά να οργανώσουμε, με συμμετοχή και του Βασίλη Καπετανγιάννη, μια σειρά είκοσι ημίωρων εκπομπών για την επικείμενη είσοδο της Ελλάδας στην ΕΕ. Στο πλαίσιο της εκπομπής εξετάσαμε όλες τις πλευρές —τα πλεονεκτήματα και τις δυσκολίες της ένταξης— και πήραμε συνεντεύξεις στην Αθήνα, τις Βρυξέλλες και την Αγγλία από πολιτικούς, καθηγητές και αξιωματούχους που μας ανέλυσαν όλα τα σχετικά μυστήρια.

Τις πιο ωραίες ώρες τις περάσαμε με τον Δημήτρη συζητώντας χαλαρά στο ξενοδοχείο των Βρυξελλών προτού ξεκινήσουμε τις συναντήσεις της ημέρας. Ακόμα θυμάμαι ότι ο Δημήτρης ξεκινούσε τη μέρα του με εφτά φλιτζάνια γαλλικού καφέ (ήταν πολύ καλός γαλλικός).

Και, αφού ολοκληρώσαμε τις εργασιακές μας υποχρεώσεις στις Βρυξέλλες, σκεφτήκαμε ότι εκείνο το ταξίδι θα συμπληρωνόταν τέλεια με μια επίσκεψη στο Άμστερνταμ, όπου καλέσαμε και τις συντρόφους μας από το Λονδίνο. Κάποια εποχιακή προσφορά μάς επέτρεψε να κλείσουμε δωμάτια στο Carlton του Άμστερνταμ, όπου το πιο εκπληκτικό, εκτός τη φίνα επίπλωση των δωματίων, ήταν οι υπερμεγέθεις μπανιέρες («Παίρνε και σωσίβιο μην πνιγείς!»).

Τον ξαναείδα τον Δημήτρη όταν είχε γυρίσει στην Ελλάδα και δούλευε για την ΕΡΤ, ένα όμορφο βράδυ στο σπίτι μας. Και στη συνέχεια έχασα τα ίχνη του, περισσότερο ακόμα κι απ’ όσο χάνεσαι με ανθρώπους επειδή η ζωή σάς έβαλε σε διαφορετικά κανάλια.

Και χτες έμαθα ότι ο όμορφος πανύψηλος ντελικανής μάς άφησε νωρίς και έφυγε για πάντα.

 
Top