9 η ώρα το πρωί, το τηλέφωνο (το πρώτο της ημέρας): «Γεια σας. Ο κύριος Drsiebenmal;
Είμαι η κυρία Χατζηνικολογεωργακοπούλου, από την ΔΟΥ της γειτονιάς σας. Είναι για εκείνη την πληρωμή του 2010, αν θυμάστε...»
Τι να θυμάται ο άνθρωπος άγρια χαράματα; Που μόλις ακούσεις τις μαγικές λέξεις ΔΟΥ και πληρωμή τις παραγεμίζεις με δικές σου γαρνιτούρες; Π.χ. έκτακτη εισφορά, σήμα αυτοκινήτου, έλεγχος βιβλίων, μπέρδεμα (πάλι) στο μηχανογραφικό
(για την ιστορία αυτή γυρίστε πίσω τέσσερα τετράγωνα). Η ευγενέστατη κυρία όμως προφανώς ανησυχούσε για κάτι και γρήγορα έγινε σαφές τι εννοούσε.
Ήταν η εξαιρετικά ευγενική, εξαιρετική φιλική και εξαιρετικά εξυπηρετική κυρία που πέρσι, παραμονές Χριστουγέννων, ανακάλυψε πού είχε παραπέσει το εκκαθαριστικό μου (στον φάκελο «Εγώ φεύγω για άδεια από Δευτέρα, προώθησέ τα εσύ») κι εγώ περίμενα την επιστροφή του φόρου μου. Με ταχύτατες κινήσεις καθάρισε το θέμα, πρόλαβε να με στείλει να πληρωθώ πριν κατεβάσει ρολά το ταμείο και μου ζήτησε και συγγνώμη. Και τώρα;
Ε, τώρα, ήταν η ώρα της τιμωρίας της. Όπως μου εξήγησε με εμφανή ανησυχία, στο Ελεγκτικό Συνέδριο διαπίστωσαν ότι η πληρωμή που είχε πραγματοποιήσει δεν ήταν σύννομη επειδή έλειπε ένα δικαιολογητικό: Η βεβαίωση του ΙΚΑ.
«Μα ποια βεβαίωση του ΙΚΑ;» απόρησα. «Αφού είμαι ελεύθερος, με ΤΕΒΕ, μεταφραστής με μπλοκάκι».
«Ναι, το ίδιο με ρώτησε κι ένας γιατρός, που τον εξυπηρέτησα με ανάλογο τρόπο. Χρειάζεται να υπάρχει βεβαίωση ότι δεν απασχολείτε προσωπικό, δεν έχετε χρέη κλπ κλπ.»
«Εντάξει, λογικό ακούγεται» συμφώνησα. Στην ηλικία μου έχεις εξοικειωθεί πια με τη λογική της γραφειοκρατίας. «Αλλά τώρα τι μπορεί να γίνει που πέρασε ένας χρόνος;»
«Δεν πειράζει» μου λέει, «ας είναι και φετινή βεβαίωση ότι είστε αναπόγραφος. Θα το κοιτάξετε σας παρακαλώ;»
Της το υποσχέθηκα και μετά κάθησα να σκεφτώ:
Ένας ή, φαντάζομαι, περισσότεροι υπάλληλοι στο Ελεγκτικό Συνέδριο κάθονται και ελέγχουν αν οι πληρωμές έχουν όλα τα δικαιολογητικά. Δεν τους ενδιαφέρει ότι ήταν η επιστροφή του φόρου για την οποία
δεν ζητούνται δικαιολογητικά. Κινητοποιούν τον μηχανισμό τους. Έναν χρόνο μετά. Αν τα είχα φάει, σιγά μην τους περίμενα.
Η κυρία έφορος
{εφορίνα;} κάθεται και ασχολείται ποιος ξέρει πόσες μέρες να κυνηγάει ανθρώπους να της φέρουν το απαιτούμενο δικαιολογητικό. Το οποίο βέβαια δεν θα είναι το απαιτούμενο, αφού πέρασε κοντά ένας χρόνος.
Στο ΙΚΑ θα ξαναπεράσω (γιατί το ξαναπερνάω κάθε φορά που χρειάζεται να σφραγίσω βιβλία) το θέατρο του παραλόγου: «Μα αφού είστε ελεύθερος επαγγελματίας, τι θέλετε εδώ;» μέχρι να πειστούν να μου δώσουν μια βεβαίωση ότι δεν με ξέρουν.
Θα χάσω, μαζί με άγνωστο πόσους ακόμη ελεύθερους επαγγελματίες ψ ώρες για να αποδείξουμε ότι δεν μας γνωρίζουν. Ώρες πολύτιμης παραγωγικής δουλειάς (δικής μας). Θα έλεγα ότι θα χάσουν ώρες και οι αρμόδιοι υπάλληλοι, αλλά αυτοί φαίνεται ότι έτσι πρέπει να χρησιμοποιούν κάποιες από τις ώρες τους.
Επειδή πια
έχουμε ξεβρακωθεί στους ΟΟΣΑδες, δεν τολμώ να πω ότι όλη αυτή η διαδικασία θα έπρεπε να μη χρειάζεται περισσότερο από το πάτημα μερικών κουμπιών. Δεν τολμώ να πω οτι εξαρχής θα έπρεπε να έχει η Εφορία το προφίλ μου, οικονομικό, ασφαλιστικό, ποινικό, ό,τι χρειάζεται και απλώς με μια ερώτηση να βλέπει αν ο αρμόδιος αν είναι σύννομη η ενέργεια που ζητάω. Αυτό θα ήταν το ιδανικό. Πολύυυυυυυ δύσκολο...
Θα μπορούσε όμως να υπάρχει η λεγόμενη πρωτοβουλία. Είτε από τον αρμόδιο στο Ελεγκτικό, είτε από τον αρμόδιο στην Εφορία. Είσοδος στα αρχεία του ΙΚΑ, ερώτηση για το ΑΦΜ του τάδε Υπόπτου. Όμως ούτε αυτό γίνεται, επειδή όπως έμαθαν πια ακόμη και οι ΟΟΣΑδες, οι βάσεις δεδομένων δεν διασυνδέονται. Μήπως τότε θα μπορούσε να τηλεφωνήσει απευθείας η υπεύθυνη της εφορίας στον αρμόδιο του ΙΚΑ να ζητήσει μια συνολική κατάσταση για τα δέκα ΑΦΜ που της λείπουν; Όχι, ούτε αυτό γίνεται, επειδή, όπως επίσης μάθαμε, οι υπηρεσίες δρουν η καθεμία μόνη της. Άλλωστε το τηλέφωνο δεν είναι δεσμευτικό, το ιμέιλ θέλει πιστοποίηση --και σιγά μην το χρησιμοποιούν όλες οι υπηρεσίες...
Ας τρέξει μωρέ ο πολίτης. Στο κάτω κάτω, δουλειές δεν υπάρχουν πια. Ας κινηθεί και λίγο από την καρέκλα του, να δει κόσμο, να κυκλοφορήσει...
