Ενδιαφέρουσα ερώτηση, αλλά για άλλο λόγο από αυτό που έχεις υπόψη σου. Στη μετάφραση, και κάθε άλλη παροχή υπηρεσιών, ο πελάτης έχει δίκιο στο βαθμό που γνωρίζει το αντικείμενο. Αν ο πελάτης θέλει να μεταφράζεις λέξη προς λέξη κι είσαι μεταφραστής και ξέρεις ότι δεν θα βγαίνει νόημα, του το λές, και επιμένει, τί κάνεις; Τι κάνεις αν πρόκειται για πελάτη μικρό που δεν θα τον ξαναδείς ποτέ και τί κάνεις αν πρόκειται για πελάτη
Για να σχολιάσω και αυτό που μάλλον είχες υπόψη σου: Στο λιανικό εμπόριο υπάρχουν νομικά καθορισμένα δικαιώματα και υποχρεώσεις και καλό είναι να είμαστε όλοι ενημερωμένοι για αυτά. Όπως είχε πει κάποτε μια φίλη μου, στην Ελλάδα όταν αγοράζεις κάτι είναι σα να το παντρεύεσαι. Δεν μπορείς να το επιστρέψεις με τίποτα. Αυτό είναι γιατί έχουμε πολλές μικρές επιχειρήσεις για τις οποίες η επιστροφή προιόντιος χωρίς λόγο είναι πονοκέφαλος, και ακόμα κι αν η επιστροφή γίνεται για κάποιο σοβαρό λόγο, πχ γιατί είναι ελαττωματικό, οπότε μπορούν να απευθυνθούν στον κατασκευαστή κλπ κλπ υπάρχει μια γενικότερη απροθυμία να αναλάβει η επιχείρηση τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης με τον κατασκευαστή για λογαριασμό του πελάτη. Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στη γενικότερη απροθυμία για εξυπηρέτηση, ή ίσως γιατί άμα έχεις αγοράσει το μισό εμπόρευμα μαύρο με σκοπό τη φοροδιαφυγή, το να αφήνεις πίσω σου αποδείξεις για τις συναλλαγές σου δεν σε συμφέρει.