indentured servant

Να συμπληρώσω ότι αυτή η "απελευθέρωση με πίστωση" συνηθιζόταν και στους μαύρους εκείνο τον καιρό - όταν ο σκλάβος είχε "προσόντα" (στην πράξη: είχε μάθει καλά κάποια τέχνη που είχε ζήτηση) κι εφόσον το αφεντικό τού είχε εμπιστοσύνη, ήταν "καλός" ή, τέλος πάντων, το έβρισκε συμφερτικό.
(Το "συνηθιζόταν" είναι σχήμα λόγου. Ήταν μάλλον αρκετά σπάνιο, πάντως καταγράφονται μερικές περιπτώσεις.)

Η δοτική στα «επί συμβάσει δούλος» και «επί συμβάσει δουλεία» τα κάνει απεχθή;

nickel said:

Η δοτική στα «επί συμβάσει δούλος» και «επί συμβάσει δουλεία» τα κάνει απεχθή;

Click to expand...

Και αν δεν είναι απεχθή, το «επί» χρειάζεται οπωσδήποτε;

Από το «συμβατικός» και το «συμβασιούχος», το «επί συμβάσει» είναι αυτό που (μου) πάει καλύτερα και με το «δούλος» και με τη «δουλεία». (Με έπεισε η... «συμβατική προφορά». :) )

Συμφωνώ (κι εμένα, όσο το σκέφτομαι, η «συμβατική δουλεία» μού βγάζει μια δισημία). Απλώς σκέφτηκα ότι το σκέτο «συμβάσει δουλεία» φαίνεται πιο ταιριαστό, σαν απαρχαιωμένο νομικό κατασκεύασμα.

Για το "συμβατική" συμφωνούμε όλοι ότι υπάρχει πρόβλημα (πολλοί θα το καταλάβουν "καθιερωμένη" κλπ.)
Το "επί συμβάσει δούλοι" του Νίκελ μού αρέσει (μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο).
Το σκέτο "συμβάσει δούλοι" μπορεί να μπερδέψει όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με αρχαιοκαθαρεύουσα (άμα είναι να ρίξεις δοτική, βάλε κι ένα κουδουνάκι μπροστά).
Για το edit, το ξέρω και τόχω χρησιμοποιήσει. Αλλά δεν τόχω συνηθίσει - άσε που αγχώθηκα να φτάσω τα 100... :)

Για να είμαι πειστικός στο επιχείρημα ότι δεν λέμε σκέτο «συμβάσει» αλλά «επί συμβάσει», πήγα στο altavista να μετρήσω τα συνολικά «συμβάσει» και τα «επί συμβάσει», και να πάρω, ας πούμε, 10.000 και 9.000 ευρήματα.

Πήρα 7.800 ευρήματα για το σκέτο «συμβάσει» και 10.900 για το «επί συμβάσει». Μπορεί να μην είναι λογικά ή μαθηματικά σωστό, αλλά είναι πολύ πειστικό.

Νίκελ, το αριθμητικό επιχείρημα, από μόνο του, δε λέει.
Πάντως και το "υπόχρεοι εργάτες" που πρότεινε η anef, δεν είναι καθόλου κακό.
(Έτσι κι αλλιώς, θέλει κάποια επεξηγηματική σημείωση.)

Anef, το πράγμα στο κείμενο σου είναι "άπαξ" ή γίνεται περισσότερη κουβέντα;
Ενημέρωσέ μας για τη λύση που θα επιλέξεις, αν θες, γιατί κάπου θα το χρειαστώ κι εγώ (φαντάζομαι).

Πάντως, λόγω του ιστορικού και θεματικού πλαισίου, θα πρότεινα να κρατήσουμε τους όρους δούλος και δουλεία. Π.χ. το «επί συμβάσει εργασία» δεν θα έλεγε απολύτως τίποτα για το συγκεκριμένο σύστημα.

(Το αριθμητικό στοιχείο ήταν απλή επίδειξη του παραλογισμού των ψαχτηριών.)

Εννοείται ότι το "επι συμβάσει" δένει μόνο με το "δουλεία".
Στο "υπόχρεοι εργάτες", υποτίθεται ότι το δουλικό στοιχείο είναι μέσα στο υπόχρεοι.

Γενικά, προτιμάω να δηλώνεται η δουλεία, για τους λόγους που λες.
Ειδικά, ωστόσο, στη φράση της anef (αν είναι άπαξ), αναρωτιέμαι μήπως πάει καλύτερα το "υπόχρεοι εργάτες" επειδή ακολουθούν οι δούλοι tout court.

ΟΚ, το πήρα στα σοβαρά, ο χάνος!

buccaneer said:

Εννοείται ότι το "επι συμβάσει" δένει μόνο με το "δουλεία".
Στο "υπόχρεοι εργάτες", υποτίθεται ότι το δουλικό στοιχείο είναι μέσα στο υπόχρεοι.

Γενικά, προτιμάω να δηλώνεται η δουλεία, για τους λόγους που λες.
Ειδικά, ωστόσο, στη φράση της anef (αν είναι άπαξ), αναρωτιέμαι μήπως πάει καλύτερα το "υπόχρεοι εργάτες" επειδή ακολουθούν οι δούλοι tout court.

Click to expand...

Ακριβώς, έχω το σκλάβοι αμέσως μετά. Να πω επί συμβάσει δούλοι, σκλάβοι ... (το επί συμβάσει μου αρέσει, δε με ξενίζει καθόλου η δοτική) ή υπόχρεοι εργάτες, σκλάβοι για διαφοροποίηση; Δεν έχω αποφασίσει, ούτως ή άλλως θα βάλω και υποσημείωση. Πάντως στο κείμενό μου δεν περιμένω να συναντήσω τον όρο πολλές φορές παρακάτω, ίσως να είναι και άπαξ (έχω πολύ δρόμο ακόμα :) ).

Ξεφυλλίζοντας κι εγώ το βιβλίο του Εξκέμελιν έπεσα πάνω σ' ένα απόσπασμα που έλεγε πώς το πρώτο του αφεντικό τον άφηνε πολλές φορές πεινασμένο, πώς τους αγοράζαν και τους πουλούσαν κλπ. Οπότε με ξένισε κι εμένα ο όρος συμβασιούχος εργάτης αφού ουσιαστικά μιλάμε για ένα είδος δουλείας, αν και στο συγκεκριμένο βιβλίο ακριβώς επειδή περιγράφονται αυτές οι συνθήκες οι αναγνώστες δεν πρόκειται να μπερδευτούν.

Για μένα πάντως ήταν πολύ πειστική η σύμβαση της Wikipedia.

Σκέφτομαι (για indentured laborer) την περίφραση "εργάτης με άμισθη υποχρεωτική χρονοσύμβαση".

Έχω χάσει κάπως τον ειρμό του νήματος, αλλά για το ελληνικό σου πώς θα σου φαινόταν το «άμισθος εργάτης ορισμένου χρόνου»; (Με κάθε επιφύλαξη ως προς την εγκυρότητα του όρου ή της απόδοσης.)

Προτιμώ να αναφέρεται το υποχρεωτικό του πράγματος· αποτελεί θεμελιώδες χαρακτηριστικό. Ως προς το "ορισμένου χρόνου", λέω το ίδιο με το "χρονοσύμβαση".

Μια διάσταση που δεν δόθηκε στις προηγούμενες απαντήσεις είναι ότι η εθελούσια αυτή δουλεία γινόταν για την αποπληρωμή χρεών.
Η δε σύμβαση ίσχυε για όσο διάστημα χρειαζόταν μέχρι να πληρωθεί το χρέος.
Αυτό μας θυμίζει την ελληνική αρχαιόητα όπου ήταν γνωστός ο θεσμός του επί σώμασι δανείζειν, τον οποίο στην Αθήνα κατάργησε ο Σόλων.