Υπάρχει στις
Πράξεις η φράση που χρησιμοποιούμε συχνά και σήμερα, «σημεία και τέρατα» (signs and wonders,
Acts,
4:30,
5:12).
Σημείο είναι η αρχική σημασία του ελληνικού
τέρατος και του λατινικού
monstrum. Το τέρας (δεν ξέρουμε με βεβαιότητα την προέλευση της ελληνικής λέξης) ήταν στην αρχή κάθε φυσικό φαινόμενο (ιδίως ουράνιο φαινόμενο) που θα μπορούσε να θεωρηθεί, επειδή ήταν διαφορετικό από τα συνηθισμένα, ότι αποτελεί ένα σημείο προφητικό, που αποκαλύπτει τη θέληση των θεών. Μεταφράσματα στο TLJ: sign, wonder, marvel, portent.
Στα λατινικά το
monstrum (από το ρήμα
moneo, υπενθυμίζω, προειδοποιώ) σήμαινε, όπως και το τέρας, ένα θείο ή ουράνιο σημείο.
Αντιγράφω από το
Merriam-Webster New Book of Word Histories, λήμμα
monster:
Regardless of the form a monster takes, all monsters have one thing in common: they are all awe-inspiring, even frightening, by virtue of some aspect of their physicality or personality. In fact, the word monster comes from the Latin monstrum, meaning ‘an evil omen’, which in turn seems to be a derivative of the verb monere, meaning ‘to warn, remind’. This same Latin verb monere has yielded other modern English words in which the notion of reminding or warning can be seen. One is demonstrate, from Latin demonstratus, a past participle of demonstrare, which comes from de- ‘away’ and monstrare ‘to show, point out’. Monstrare itself comes ultimately from monere. Another is premonition, a warning of something about to happen. It comes, through several intermediaries, from Latin praemonere ‘to warn in advance’, from prae- ‘before’ and monere.
Να προσθέσω και τα:
monstrance, admonish, monitor κ.ά.
