Αγαπητή άνεφ, νομίζω ότι αδικείς τις δυο παραγραφούλες που προσπάθησα να γράψω, πολύ πολύ πυκνά, και συνοψίζοντας μόνο το δημοσίευμα. Υπόσχομαι πάντως να διαβάσω και ολόκληρη την έκθεση και να επανέλθω, εξακολουθώντας να προσπαθώ να σχηματίσω γνώμη μόνος μου.
Και πώς να το κάνουμε, τα επιχειρήματα που αναφέρεις, εκτός από όσα αφορούν θέματα υγείας (πράγμα από μόνο του πολύ κρίσιμο και με μεγάλη και βαρύνουσα σημασία), είναι όλα οικονομικά.
Doctor, κι εμείς μόνοι μας προσπαθούμε να σχηματίζουμε άποψη, δεν έχουμε προσλάβει συμβούλους απόψεων. :)
Στην απάντησή μου δεν κρίνω συνολικά τι έχεις πει, παρά μόνο μια συγκεκριμένη
προϋπόθεση όσων λες, κυρίως προς το τέλος: ότι οικονομικές δραστηριότητες που αφορούν τη
ζωή και την υγεία των ανθρώπων της περιοχής μπορούν να μπουν στην ίδια ζυγαριά με τα κέρδη της εταιρίας ή το μεροκάματο ορισμένων κατοίκων. Το χαρακτήρισα αυτό
θέση. Δε νομίζω πως σε αδικώ. Αν πιστεύεις ότι
δεν υπάρχει αυτή η προϋπόθεση στα λεγόμενά σου και ότι όταν μιλάς για διαφορετικά συμφέροντα
δεν τα εξισώνεις, μπορείς να εξηγήσεις πώς ακριβώς συμβαίνει αυτό. Αντίθετα, θα έλεγα πως η δική μου
δηλωμένη θέση δεν αναπαράγεται σωστά: εγώ είπα ότι όλες αυτές οι δραστηριότητες δεν αφορούν ΑΠΛΩΣ οικονομικά δεδομένα. Το τι φαγητό τρως και τι νερό πίνεις, για σένα που το τρως και το πίνεις, δεν είναι ΑΠΛΩΣ οικονομικό δεδομένο.
Και μια που αναφέρθηκες, πριν από πολλά χρόνια η ΔΕΗ επιχείρησε να μετατρέψει την πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα σε Πτολεμαΐδα. Πολλοί κάτοικοι αγωνιστήκαμε τότε να μην γίνει αυτό. Σχεδόν 20 χρόνια μετά, χαίρομαι πολύ που δεν καταστράφηκε η περιοχή, που μπορούμε και πίνουμε το νερό απ' τις πηγές, που τρώμε τα προϊόντα του τόπου, που απολαμβάνουμε τη φύση του, που δεν πεθαίνουν οι κάτοικοι αβέρτα από καρκίνο, που δεν είναι όλα σκεπασμένα από γκρίζα στάχτη. Τι να κάνουμε; Δεσμοί ζωής είναι αυτοί, όχι απλώς οικονομίας.