The Marriage of Heaven and Hell - William Blake (απόσπασμα)

[paraskevi]

Καλησπέρα σας!

Μήπως σας βρίσκεται μετάφραση αυτού του αποσπάσματος; Είναι από το Memorable Fancy.

But now, from between the black & white spiders,
a cloud and fire burst and rolled thro’ the deep black’ning all beneath,
so that the nether deep grew black as a sea, & rolled with a terrible noise;
beneath us was nothing now to be seen but a black tempest,
till looking east between the clouds & the waves,
we saw a cataract of blood mixed with fire,
and not many stones’ throw from us appear’d and sunk again
the scaly fold of a monstrous serpent;
at last, to the east, distant about three degrees
appear’d a fiery crest above the waves;
slowly it reared like a ridge of golden rocks,
till we discover’d two globes of crimson fire,
from which the sea fled away in clouds of smoke;
and now we saw, it was the head of Leviathan;
his forehead was divided into streaks of green & purple
like those on a tyger’s forehead:
soon we saw his mouth & red gills
hang just above the raging foam
tinging the black deep with beams of blood,
advancing toward us
with all the fury of a spiritual existence.

Ευχαριστώ!

 

[nickel]

Αυτό το βρήκα σε μια ιστοσελίδα [εδώ].

Μα τώρα μέσα από τις μαύρες και τις άσπρες αράχνες, ένα σύννεφο φωτιάς τινάχτηκε και κύλησε ως τα βάθη, μαυρίζοντας τα πάντα, έτσι κάτω από μας δεν φαινόταν πια τίποτα παρά μονάχα μια μαύρη θύελλα, ώσπου κοιτάζοντας κατά την ανατολή ανάμεσα απ’ τα σύννεφα και τα κύματα είδαμε έναν καταρράκτη από αίμα και φωτιά και λίγο μακρύτερα από μας ξεπρόβαλε και βυθίστηκε ξανά η λεπιδωτή κουλούρα ενός τερατόμορφου φιδιού. Τέλος, ανατολικά, σε απόσταση τριών μοιρών πρόβαλε πάνω απ’ τα κύματα ένα πύρινο φρύδι. Σιγά-σιγά υψώθηκε σαν κορυφογραμμή από χρυσούς βράχους, ώσπου διακρίναμε δύο σφαίρες βαθυκόκκινης φωτιάς, απ’ όπου η θάλασσα τραβιόταν μέσα σε σύννεφα καπνού, και είδαμε τώρα πως ήταν το κεφάλι του Λεβιάθαν, το μέτωπό του ήταν χωρισμένο σε λουρίδες πράσινες και πορφυρές όπως αυτές στο μέτωπο μιας τίγρης: κι ύστερα είδαμε το στόμα του και τα κόκκινα βράγχιά του να κρέμονται πάνω απ’ τα αφρισμένα σάλια χρωματίζοντας τα μαύρα βάθη με αχτίδες από αίμα, προχωρώντας καταπάνω μας με όλη τη μανία μιας ύπαρξης πνευματικής.

Είναι από αυτή τη μετάφραση, του Χάρη Βλαβιανού.