Μάλλον ανήκω στους πέντε-δέκα που λέει ο Νίκελ, αφού για την απόδοση του standard ξεκινάω by default με το καθιερωμένος. Στην περίπτωσή μας τείνει όμως να καθιερωθεί το τυποποιημένος και θα το προτιμούσα κι εγώ. Είναι απλό: όταν υπάρχει ένας γραπτός κανόνας, μια προδιαγραφή, νομίζω ότι το τυποποιημένος το δηλώνει σαφέστερα. Όταν δεν υπάρχει (ή εγώ, ο δυστυχής μεταφραστής, αγνοώ αν υπάρχει), ή όταν πρόκειται απλώς για μια συνήθη/ κανονική πρακτική και όχι για κάτι που προβλέπεται ρητά, προτιμώ ασυζητητί το καθιερωμένος.