solatium = αποζημίωση (ιδ. για ψυχική οδύνη), (νομ.) ικανοποίηση ψυχικής οδύνης

[nickel]

Όχι, δεν είναι λεξιπλασία της Washington Post, που αλλάζεις ένα γράμμα στο solarium και φτιάχνεις καινούργια λέξη. Είναι παμπάλαια λέξη, που με έκπληξη βλέπω ότι κρατάει καλά (σημερινή λέξη της ημέρας σε έναν ιστότοπο). Γενικώς, η αποζημίωση (επειδή δίνεται για παρηγοριά), ειδικότερα η αποζημίωση για ψυχική οδύνη (που συνήθως λέγεται compensation for mental anguish, αλλά όχι μόνο).


solatium \ soh-LEY-shee-uhm \, noun

1. Something given in compensation for inconvenience, loss or injury.
2. Law. Damages awarded to a plaintiff as compensation for personal suffering or grief arising from an injury.

Quotes:
Perhaps something could be done. And the following week it was. Arthur found himself awarded a solatium of £7, which had accumulated in some overlooked fund, and which the authorities graciously felt could be applied to his purpose.
-- Julian Barnes, Arthur & George

It is essential to emphasize that I was in no way “fired” that afternoon; rather, for the record, I merely committed my signature to a number of documents resigning tenure, accepting a none too liberal severance solatium , agreeing to vacate my offices within the week.
-- Tim O'Brien, Tomcat in Love
Origin:
Solatium is a variation on the Medieval Latin word sōlācium, which shares the root with the word solace

 

[Rogerios]

Για την ακρίβεια, (στα νομικά) δεν κάνουμε ποτέ λόγο για αποζημίωση (ψυχικής οδύνης), αλλά μόνο για (χρηματική) ικανοποίηση (λόγω) ψυχικής οδύνης.

 

[Rogerios]

Και με την ευκαιρία, ας παραθέσω παλαιότερο σχόλιό μου στο Buzz σχετικά με το αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο "ψυχική οδύνη" και σε άλλες περιπτώσεις πλήν αυτής της θανατώσεως:

Βάσει της διατάξεως του ΑΚ 932, εδάφιο 3, ικανοποίηση της ψυχικής οδύνης τρίτων προσώπων προβλέπεται μόνο υπέρ συγγενών του θύματος αδικοπραξίας και μόνο επί θανατώσεως αυτού (βλ. Απ. Γεωργιάδη σε Γεωργιάδη-Σταθόπουλο "Αστικός Κώδιξ - Κατ' άρθρον ερμηνεία", τ. IV, άρθρο 932, αριθ. 2, σελ. 814). Στην πραγματικότητα, όμως, βρισκόμαστε ενώπιον μίας εκ των περιπτώσεων όπου υπάρχει στην πράξη διαφοροποίηση του σημασιολογικού περιεχομένου όρου, αναλόγως της νομικής ή της εξωνομικής χρήσης του. Όπως επισημαίνεται, η ψυχική οδύνη αποτελεί μορφή ή είδος της ηθικής βλάβης, το οποίο έγκειται στον ψυχικό πόνο προσώπου οσάκις προσβάλλεται αγαθό δικό του ή τρίτου προσώπου με το οποίο συνδέεται στενά. "Εάν προσβληθεί αγαθό του ιδίου του παθόντος, η ψυχική οδύνη συνυπολογίζεται κατά την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης" (Γεωργιάδης όπ.π.). Επομένως, τελικά υπάρχει ψυχική οδύνη και υπέρ του επιζώντος αμέσου θύματος αδικοπραξίας, απλώς η απορρόφησή της από τη γενικότερη έννοια της ηθικής βλάβης οδηγεί τον νομικό κόσμο στο "οικονομικό" συμπέρασμα ότι αίτημα για ικανοποίηση ψυχικής οδύνης προβάλλεται αυτοτελώς μόνο σε περιπτώσεις θανάτου συγγενούς και στην ουσιαστική διαγραφή της έννοιας στις λοιπές περιπτώσεις. Σε γλωσσικό επίπεδο πάντως είναι σαφές ότι η χρήση του όρου "ψυχική οδύνη" δεν περιορίζεται μόνο στις περιπτώσεις θανατώσεως (βλ. και σχετικό λήμμα στο ΛΝΕΓ, όπου ουσιαστικά αναπαράγονται οι προπαρατεθέντες νομικοί ορισμοί).