Υπάρχει καθιερωμένη μετάφραση για το mercy killing; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι μας φτάνει και μας περισσεύει η ευθανασία (στη Wikipedia, αν αναζητήσεις mercy killing, σε πηγαίνει στο euthanasia, όπου δεν υπάρχει καμία αναφορά στην περίφραση). Πριν από μερικά χρόνια ο (και τηλεοπτικός αστέρας) Ε. Ανευλαβής έγραφε εδώ σε άρθρο με τίτλο «Ή ελεήμων θανάτωση (mercy killing) ή ευθανασία. Μια αποκλειστική διάζευξη», μεταξύ άλλων:
(Τα παραπάνω, με αφορμή το «δολοφονία από οίκτο» στο σημερινό του Μιχαηλίδη.)
Η λέξη ευθανασία είναι αντιδάνειο από την Αγγλική του όρου «euthanasia», ο οποίος είναι δάνειο, από την Ελληνική, της λέξης «ευθανασία», που σημαίνει καλός, ήρεμος, ανώδυνος θάνατος και αποτελεί κανονικό παράγωγο του επιθέτου «ευθάνατος» (αυτός που πεθαίνει εύκολα, καλά, ωραία). Ο όρος «ευθανασία», με την έννοια που χρησιμοποιείται σήμερα, διεθνώς, σημαίνει την πράξη ή την παράλειψη πράξης, που προκαλεί τον καίριο θάνατο του αρρώστου, πάσχοντος από ανίατη επώδυνη ασθένεια, για ανθρωπιστικούς λόγους. Θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο από την αρχή ότι ο ορισμός αυτός, ουσιαστικά, αποτελεί ευφημισμό, εφόσον πρόκειται για συνειδητή και εσκεμμένη επιλογή θανάτωσης, ως εκ του αποτελέσματος, για ανθρωπιστικούς λόγους. Ο ξενικός όρος «mercy killing» (ελεήμων, χαριστική θανάτωση) αποδίδει, κυριολεκτικά, το αποτέλεσμα και την πρόθεση της λεγόμενης ευθανασίας. Η πράξη και το αποτέλεσμα είναι η θανάτωση (killing), με πρόθεση την ανακούφιση του αρρώστου για ανθρωπιστικούς λόγους (mercy = έλεος).
Η σύγχυση που επικρατεί, πρέπει να ξεκαθαριστεί. Οι όροι να γίνουν σαφείς και οι θέσεις υπεύθυνες, με την ανάλογη ανάληψη της ευθύνης της διατύπωσής τους. Το νόημα της ευθανασίας πρέπει να αλλάξει. Διαφορετικά, όπως χρησιμοποιείται σήμερα, δεν πρόκειται περί καλού θανάτου, αλλά για συνειδητή θανάτωση για «καλό σκοπό» — (ευ)θανάτωση θα την ονόμαζα. Εντούτοις, ο θάνατος, μόνον ως φυσική, αναπόδραστη απόληξη της ζωής, από οποιαδήποτε φυσική αιτία (και η νόσος είναι φυσική αιτία), μπορεί να είναι δεκτός (πάντοτε, όμως, όχι κατανοητός). Οποιοδήποτε άλλο μέσο συνιστά αφαίρεση ζωής, ανεξαρτήτως των προθέσεων.
Η σύγχυση που επικρατεί, πρέπει να ξεκαθαριστεί. Οι όροι να γίνουν σαφείς και οι θέσεις υπεύθυνες, με την ανάλογη ανάληψη της ευθύνης της διατύπωσής τους. Το νόημα της ευθανασίας πρέπει να αλλάξει. Διαφορετικά, όπως χρησιμοποιείται σήμερα, δεν πρόκειται περί καλού θανάτου, αλλά για συνειδητή θανάτωση για «καλό σκοπό» — (ευ)θανάτωση θα την ονόμαζα. Εντούτοις, ο θάνατος, μόνον ως φυσική, αναπόδραστη απόληξη της ζωής, από οποιαδήποτε φυσική αιτία (και η νόσος είναι φυσική αιτία), μπορεί να είναι δεκτός (πάντοτε, όμως, όχι κατανοητός). Οποιοδήποτε άλλο μέσο συνιστά αφαίρεση ζωής, ανεξαρτήτως των προθέσεων.
(Τα παραπάνω, με αφορμή το «δολοφονία από οίκτο» στο σημερινό του Μιχαηλίδη.)