Ibrahim Ibn Saîd al-Sahlì

nickel

Administrator
Staff member
Ο προβληματισμός είναι για τον Ibrâhim. Το καθιερωμένο «Ιμπραήμ» ή το απλουστευμένο «Ιμπραΐμ» ή το ακριβέστερο «Ιμπραχίμ»;

Ιμπραχίμ Ιμπν Σαΐντ αλ-Σαχλί

(με μέθοδο Μήτσου)
 

Earion

Moderator
Staff member
Ιμπραήμ, για να έχει μια χροιά παλαιότητας. Ιμπραήμ Ιμπν Σαΐντ αλ Σαλί.
 
Ναι, το Ιμπραήμ δεν μου πήγαινε αλλά και δεν πήγε το μυαλό μου στον Ιμπραχίμ. Θα επιμείνω όμως στον τονισμό αλ-Σάχλι (για καιρό παρατόνιζα κι εγώ αυτού του είδους τα παρωνύμια).
 

nickel

Administrator
Staff member
Εγώ απλώς περνούσα και ήθελα να δείξω ότι δεν πέφτει πολύ έξω η μέθοδος Μήτσου. :-)
 
Τα μηνύματα πέφτουν σαν το χαλάζι και το ένα διακύβευμα διαδέχεται το άλλο. Δεν μπόρεσα να βρω το όνομα του χαρτογράφου στα αραβικά, βρήκα όμως έναν συνονόματό του ποδοσφαιριστή και τείνω να υποθέσω ότι και το Ibrahim και το Sahli (السهلي) γράφονται με το ίδιο -χ-, το ένα εκ των τριών που διαθέτουν τα αραβικά και το πιο αχνό. Όσο αχνό και να είναι όμως δεν παύει να προφέρεται, οπότε θα προτιμήσω τον Ιμπραχίμ αλ-Σάχλι (ας-Σάχλι αν θέλουμε να είμαστε ακόμα κοντύτερα στην ορίτζιναλ προφορά).
 

nickel

Administrator
Staff member
Νομίζω ότι το «ας-» πρέπει να συνοδεύεται και από εξήγηση ότι είναι το άρθρο αλ- που γίνεται ας- λόγω του επόμενου σ-. Το ερώτημα είναι: Γιατί στα αγγλικά έχουμε και τις δύο μορφές του άρθρου στο ίδιο όνομα; Στα ελληνικά τι προτιμούν συνήθως οι μεταγραφές;
 
Υπάρχουν διάφορες καθιερωμένες μέθοδοι μεταγραφής των αραβικών, αλλά μπορούν ίσως να συνοψιστούν στις εξής δύο: η μία προσπαθεί να αποδώσει την προφορά (π.χ. as-Sahli) και η άλλη περισσότερο τη γραφή, με το σκεπτικό ότι όποιος δεν ξέρει διευκολύνεται και όποιος ξέρει καταλαβαίνει (οπότε al-Sahli). Σε πιο σύνθετες προτάσεις είναι εμφανέστερο, γιατί ο πρώτος τρόπος θα μεταγράψει τις πτώσεις των ουσιαστικών ενώ ο δεύτερος όχι: για παράδειγμα, ο τίτλος ενός διάσημου έργου του οθωμανού Κιατίπ Τσελεμπή (αυτό μου ήρθε στο μυαλό) με τον πρώτο τρόπο είναι Kashfu ẕ-ẕunūn ʿan asāmī l-kutūb wa l-funūn και με τον δεύτερο Kashf al-ẕunūn ʿan asāmī al-kutūb wa al-funūn. Το -u της πρώτης λέξης είναι η κατάληξη ονομαστικής, και αφομοιώνει ας πούμε τον πρώτο φθόγγο του άρθρου (που "εξαφανίζεται"), ενώ ο δεύτερος τρέπεται στο ẕ. Με αραβικούς χαρακτήρες όμως, ο δεύτερος τρόπος είναι ας πούμε ακριβέστερος.
 

Earion

Moderator
Staff member
Ως προς τον τονισμό του Sahli, δεν δικαιούμαι να έχω αντίρρηση. Σκέφτομαι μόνο ότι, αφού δεν σημειώνουμε γραπτά τον φθόγγο H στο Ibrahim, μήπως να μην τον σημειώναμε και στο Sahli;
 
Η αλήθεια είναι ότι, αφού (όπως μόλις επιβεβαίωσες) πρόκειται για τον ίδιο φθόγγο, θα πρέπει ή να μπει και στα δύο ή καθόλου. Προσωπικά επειδή θα ήθελα να διατηρήσω κάτι από τη φενάκη της αντιστρεψιμότητας ;-) θα τον κράταγα (Ιμπραχίμ, Σάχλι).
 
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Ναι κι εμένα οι προβληματισμοί μου ήταν κυρίως Ιμπραήμ ή Ιμπραχίμ (λέω να κρατήσω το Ιμπραχίμ) και πού τονίζεται το Σάχλι. Δεν σκέφτηκα το ζήτημα ας/αλ για το άρθρο (λέω να κρατήσω το αλ). Τα πεζά/κεφαλαία στο ιμπν και στο αλ καθώς και την παύλα στο αλ θα τα πούμε αργότερα, που λέει και το ανέκδοτο. Μαρίνο, δεν ξέρω αν απλώς κράτησες το φορμάτ του πρωτοτύπου ή αν ήταν συνειδητές οι επιλογές σου.

Αναρωτιέμαι επίσης, κουβέντα να γίνεται, αφού ο τόνος πάει στην πρώτη συλλαβή του Σάχλι, γιατί οι Ισπανοί στο βιβλίο που έχω του βάζουν τόνο στη λήγουσα; Υποθέτω μάλλον κατά λάθος. Ίσως κάπου έγινε τυπογραφικό λάθος με αυτό το αξάν σιρκονφλέξ που βλέπω στο λινκ του Εαρίωνα (το οποίο υποθέτω μπαίνει επειδή η λήγουσα είναι μακρά) ή παρασύρθηκαν απλώς από το ي στη λήγουσα.
 
Last edited:
Βασικά πήγα με το φορμάτ του πρωτότυπου. Αν το σκεφτόμουν, θα έλεγα ότι θα βάλω το ιμπν (="γιος του ...") με κεφαλαία μόνον όταν έχει καθιερωθεί ως συστατικό στοιχείο του ονόματος (Ιμπν Χαλντούν, Ιμπν Ταϊμίγια, Ιμπν Αράμπι) ενώ το αλ, νομίζω, θα το κρατήσω πάντα με πεζά (θαρρώ η διεθνής πρακτική δεν είναι ενιαία εδώ, δηλ. ο αλ-Γαζάλι π.χ., ενώ έχει καθιερωθεί να αναφέρεται με το άρθρο (ποτέ σκέτο Γαζάλι), γράφεται από άλλους al-Ghazali και από άλλους Al-Ghazali). Έχω την αίσθηση ότι προσωπικότητες του καιρού μας αραβικής καταγωγής που δραστηριοποιούνται στον αγγλόφωνο (τουλάχιστον) κόσμο προτιμούν το κεφαλαίο (π.χ. αυτός).
Για τον τονισμό δεν θα βάλω το χέρι μου στη φωτιά, μιας και στα ελάχιστα αραβικά μου είναι αυτοδίδακτος, αλλά νομίζω ότι κανονικά πάει στην παραλήγουσα. Οι τονισμοί στη λήγουσα πρέπει να είναι επιρροή από γαλλικά, μπορεί όμως και από τα περσικά.
 
Ευχαριστώ και πάλι! Εγώ ξέρω σχεδόν τίποτε από αραβικά. Απλώς είδα στο Σαχλι το μακρό ي στο τέλος και μου φαινόταν λογικό να τονίζεται εκεί. Για να λες όμως ότι πάει παραλήγουσα, κάποιον λόγο θα έχεις. Το έβαλα και στο forvo να δούμε τι θα προκύψει.
 

Earion

Moderator
Staff member
Εαρίωνα, έφαγες το άλιφ στο "αλ" ή είναι ιδέα μου; السهلي
Όχι, δεν είναι ιδέα σου. Φταίει το καταραμένο «επί τα λαιά» της αραβικής γραφής που με μπερδεύει και δεν μπορώ να κάνω καλή κοπιπαστιά. 😒😏
 
Top