metafrasi banner

fractured narrative

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Πώς θα το μεταφράζατε; Αποσπασματική / ξεκάρφωτη / ασυνάρτητη αφήγηση;
 
Σε τι αναφέρεται, Άλεξ; Δώσε μας καμιά πληροφορία παραπάνω για να δούμε τι ταιριάζει. Διακεκομμένη είναι άλλη μία λέξη.
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Αναφέρεται ως χαρακτηρισμός του σουρεαλισμού από τον σκηνοθέτη Jack Bond:
I saw surrealism as the juxtaposition of unlikely images on a fractured narrative.
 
Αποσπασματική ή ασυνάρτητη, ανάλογα το context. Ή ξερωγώ, κερματισμένη/κατακερματισμένη αν είναι από αρχαία, πήλινη, φθαρμένη πλάκα.

Edit: με το δεδομένο context, θα έλεγα ότι εννοεί αφήγηση που είναι τμηματική και χωρισμένη σε ανεξάρτητα τεμάχια, σε μη γραμμική σειρά. Ίσως θα ήταν καλύτερα να το γράψεις περιφραστικά. Ίσως και να γράφω βλακείες. Απλά έχω ασχοληθεί μια στάλα με τον σουρρεαλισμό στην ποίηση, οπότε αυτή είναι η δική μου αντίληψη από το τι λέει ο τύπος στο κείμενό σου.
 
Το κατακερματισμένη προσωπικά δεν μου αρέσει. Μπορεί να είναι μόνο δική μου ιδέα, αλλά η λέξη έχει κάτι το αρνητικό. Μια αφήγηση που έχει σπάσει, που έχει χαλάσει.

Η αφήγηση όμως του Τ.Σ. Έλιοτ ή των σουρεαλιστών ποιητών δεν είναι χαλασμένη, αντίθετα είναι τεχνηέντως ασύνδετη αποτυπώνοντας την εικόνα της κοινωνίας. Η επικοινωνία έχει διακοπεί ή έχει δυσκολέψει και η αφήγηση επομένως δεν γίνεται με τον συνηθισμένο τρόπο. Αυτό είναι το νόημα.

Ασύνδετη, μη συνεχής, αποσπασματική αφήγηση ίσως ταιριάζουν καλύτερα.

Ίσως πρέπει να σκεφτούμε και αποδόσεις του incohesive-incoherent.
 

nickel

Administrator
Staff member
Δεν είναι η ελληνική αντίστοιχη περισσότερο ή λιγότερο αρνητική από την αγγλική που χρησιμοποιείται και για τα κατάγματα. Άλλωστε, και η κατακερματισμένη κοινωνία δίνει και παίρνει. Θρυμματισμένη να μην την πούμε — ούτε την αφήγηση ούτε την κοινωνία.
 
Γιατί ρε παιδιά; Τι αρνητικό έχουν τα κέρματα; Αν μη τι άλλο, θα έλεγα ότι το fractured, όπως λέει και ο σοφός "γέροντας", από πάνω, δεν είναι η επιτομή του θετικού συνειρμού. Εκτός από τα οστά, η επιστήμη των Fracture Mechanics δεν αναφέρεται σε κανένα σουρρεαλιστικό μοτίβο αλλά στο πώς γίνεται σμπαράλια ένα δομικό στοιχείο.
 

nickel

Administrator
Staff member
... όπως λέει και ο σοφός "γέροντας", από πάνω...
Άριστη χρήση των εισαγωγικών. (Το "σοφός γέροντας" θα με πλήγωνε, χωρίς εισαγωγικά θα με σκότωνε.) :)
 
Κατακερματισμένη κι από μένα (αν χωράει).
Αποσπασματική από την κόρη μου, που 'χει κάνει και δυο χρόνια κινηματογράφο στη Θεσσαλονίκη.

Διαβάζω πάντως ότι στο σουρεαλιστικό σινεμά έπαιζε η αυτόματη γραφή, καθώς και η "συνήθεια της διακοπτόμενης θέασης, όπου οι καλλιτέχνες πήγαιναν σε αρκετές ταινίες για διάστημα είκοσι λεπτών και έτρωγαν καθώς παρακολουθούσαν". (Robert Stam, "Εισαγωγή στη θεωρία του κινηματογράφου", Μτφ. Κατερίνα Κακλαμάνη.) Δεν ξέρω αν έχει καμιά σημασία, αλλά μου φάνηκε πολύ χαρακτηριστική ως εικόνα.

Edit:
"Neither chronological order nor relative values of duration are real. Contrary to the theater, film, like thought, like the dream, chooses some gestures, defers or enlarges them, eliminates others, travels many hours, centuries, kilometers in a few seconds, speeds up, slows down, stops, goes backward. It is impossible to imagine a truer mirror of mental performance." - Jacques Brunius http://books.google.gr/books?id=zrueeqrAovkC&pg=PA24&lpg=PA24&dq=Jacques+Brunius+%22chronological+order%22&source=bl&ots=61xAQ2jQeM&sig=IBnLJBwFkNQcO1K2jf3vL5FkS8M&hl=el&sa=X&ei=PxRVT7D5IITO8QOiqanwBQ&ved=0CCAQ6AEwAA#v=onepage&q&f=false
 
Ενώ του Ελληγενή το άβαταρ, ε; Τζόβεννο! :)

Συγκοπτόμενη αφήγηση δεν ταιριάζει, ε;

Δείτε εδώ στο πρώτο απόσπασμα για τον μακαρίτη τον Αγγελόπουλο: http://www.theoangelopoulos.com/reviews_gr.htm

Επίσης, σε αναφορές στο ράγκταϊμ χρησιμοποιείται κατά κόρον η λέξη για τον ρυθμό της μουσικής.
 

daeman

Administrator
Staff member
[...] Επίσης, σε αναφορές στο ράγκταϊμ χρησιμοποιείται κατά κόρον η λέξη για τον ρυθμό της μουσικής.

Ναι, αλλά στη μουσική η συγκοπή είναι το syncopation, που μπορεί μεν να αποτελεί μια αρρυθμία κατά κάποιο τρόπο, δηλαδή διακοπή της αναμενόμενης ροής του ρυθμού, αλλά και με την αποσπασματικότητα και την εξωπραγματικότητα του σουρεαλισμού δεν έχει σχέση και δεν είναι κάτι ασυνήθιστο στη μουσική. Κι επειδή θέλουμε ενστικτωδώς να κρατήσουμε τον ρυθμό που θα αναμέναμε με κινήσεις του σώματος, η μουσική συγκοπή είναι σημαντικό στοιχείο του ρυθμού που σε κάνει να θέλεις να χορέψεις, τουλάχιστον στη σύγχρονη μουσική:

In music, syncopation includes a variety of rhythms which are in some way unexpected that makes an off-beat tune or piece of music. More simply, syncopation is a general term for a disturbance or interruption of the regular flow of rhythm; a placement of rhythmic stresses or accents where they wouldn't normally occur.

Syncopation
is used in many musical styles, and is fundamental in African-derived styles such as ragtime, jazz, jump blues, funk, reggae, rap, progressive electronic dance music, progressive rock, progressive metal, breakbeat, drum'n'bass, samba, baião, ska, and dubstep. "All dance music makes use of syncopation and it's often a vital element that helps tie the whole track together" [Snoman, Rick (2004). Dance Music Manual: Toys, Tools, and Techniques, p.44]. In the form of a back beat, syncopation is used in virtually all contemporary popular music.

Syncopation has been an important element of musical composition since at least the Middle Ages. Bach and Handel used syncopated rhythms as an inherent part of their compositions; Haydn for the sake of variety. Syncopation was used by Mozart, Beethoven, and Schubert, especially in their symphonies, for both purposes. Listen, for example, to Mozart's 38th and Beethoven's 7th. For some musical styles, such as jazz and ragtime, syncopation is an essential part of their character. Hungarian Csárdás song-dances are always syncopated. The "Scotch snap" of Scotland also feature syncopation.
 
ΟΚ, για τη μουσική, πάω πάσο μετά και το μακρυνάρι... :)

Το σινεμά όμως ταιριάζει με τη λογοτεχνία.
 

daeman

Administrator
Staff member
Κι εγώ για τη μουσική έγραψα, και για το μακρινάρι μην γκρινιάζεις αφού ξέρεις τη λόξα μου. :)
Όσο για τον σουρεαλισμό, ώρες ώρες τον ζω, δεν θέλω να τον μελετάω κιόλας.
 
Top