ο αποεπαρχιωτισμός και η αποπελατοποίηση

[UsualSuspect]

Αντιγράφω από το σημερινό κυριακάτικο Βήμα και το άρθρο του καθηγητή κ. Γιάννη Μεταξά:
1. Θα πουν τα κόμματα και οι ηγεσίες τους στους πολίτες αν σκέφτονται, και πώς, να αποϊδιωτικοποιηθούν [...]
2. Θα παραδεχθούν ότι για κάποια διακυβεύματα, όσο κι αν τα κόμματα επιθυμούν να προφυλάξουν την ιδεολογική τους ταυτότητα, την "ετερότητά" τους, είναι υποχρεωτικώς "συγκλιτικά";
3. [...] ασκούν ηγεμονευτική επικυριαρχία.
4. Θα προχωρήσουν τα κόμματα στον αποεπαρχιωτισμό [...] και στην πολυεπίπεδη αποπελατοποίηση [...]
5. [...] αλλά συνιστούν τις δομολειτουργικές προϋποθέσεις [...]

Αυτό το από+θέμα+ποιώ βγάζει μάτι! (τουλάχιστον το δικό μου) Σαν να μην υπάρχουν άλλες λέξεις να πει αυτό που θέλει. Το συγκλιτικά πώς σας φαίνεται; Το ηγεμονευτική θα μπορούσε να είναι ηγεμονική. Και το δομολειτουργικές δεν είναι τουλάχιστον άκομψο;
Αλλά μου φαίνεται ότι εγώ είμαι ο περίεργος...


http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=441956

 

[SBE]

Αν είσαι περίεργος, τότε είμαι κι εγώ. Φιγουρατζίδικος λόγος για να εντυπωσιάσει τον αναγνώστη. Εντυπωσιάζεται όμως ο αναγνώστης έτσι;
Για παράδειγμα, το άρθρο ξεκινάει με τη φράση:

Εκκινώντας από μια απλουστευτική διάζευξη, δύο κύριες μορφές επικοινωνίας καταγράφονται στον χώρο της πολιτικής ζωής: η ωραιοποιητική (κατά Πλάτωνα καλλυντική) και η ενημερωτική.

Ποιος λέει εκκινώντας κι όχι ξεκινώντας; Ίσως οι ίδιοι που δεν μπαίνουν ούτε βγαίνουν αλλά εισέρχονται και εξέρχονται. Εντωμεταξύ δεν πιάνω καθόλου τι θέλει να πει με το "Εκκινώντας από μια απλουστευτική διάζευξη". Για να ξεκινήσουμε με μια απλούστευση;

 

[nickel]

Λίγα λίγα...

Αυτό το από+θέμα+ποιώ βγάζει μάτι! (τουλάχιστον το δικό μου) Σαν να μην υπάρχουν άλλες λέξεις να πει αυτό που θέλει.

Τα πολλά απο-ΧΧΧ-ποίηση είναι δύσπεπτα. Αλλά είναι χρήσιμος σχηματισμός, βοηθά να φτιάχνεις καινούργιες λέξεις πολύ εύκολα. Να σου χαρίσω μία: αποτροϊκανοποίηση.

Τι θα έκανες χωρίς τις αποκρατικοποίηση, απομυθοποίηση, αποποινικοποίηση, αποσταθεροποίηση, αποσταλινοποίηση, αποστρατιωτικοποίηση, αποχουντοποίηση, για παράδειγμα;

 

[daeman]

αποτροϊκανοποίηση: η νοσηρή ικανοποίηση που συνοδεύει ενίοτε τη θέα του αποτρόπαιου, συνήθης στα μέλη της τρόϊκας :devil:
Άσε με, μάνα, σηκώνω τροϊκάνα.

 

[nickel]

:)

Μια και είδα το εγκοινωνιζόμεθα, πάρτε ένα συναφές:

Υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, ωραιότατες ελληνικές λέξεις για να αποφεύγονται οι βάρβαρες λέξεις με κατάληξη –ποίηση, μετάφραση κατά κανόνα λατινογενών λέξεων σε –ation. Έχουμε, λοιπόν, και λέμε: εξωραϊσμός αντί ωραιοποίηση, εξομάλυνση αντί ομαλοποίηση, εγκοινωνισμός αντί κοινωνικοποίηση (στα παιδαγωγικά βέβαια, όχι στην οικονομία), εκδημοκρατισμός αντί δημοκρατικοποίηση, εκδυτικισμός αντί δυτικοποίηση, εκφασισμός αντί φασιστικοποίηση, κ.ο.κ.
(Από τον Ανδρέα Παππά στον Απηλιώτη του ΕΚΕΜΕΛ)

ΥΓ. Το αστείο είναι ότι το κείμενο του καθηγητή χρησιμοποιεί (σαν μια από τις κεντρικές έννοιες) και την ωραιοποίηση (την ωραιοποιητική επικοινωνία) αντί για τον εξωραϊσμό και την εξωραϊστική επικοινωνία. Εγώ δεν έχω πρόβλημα.

 

[nickel]

Το επίθετο συγκλιτικός (από συγκλίνω, σύγκλιση) και το επίρρημα συγκλιτικά μου αρέσουν (τι, μόνο συγκλητικούς θα έχουμε;). Ο καθηγητής έχει γράψει και βιβλίο: Συγκλιτικά κόμματα και αποσυγκλιτικές αντιστάσεις.

Επίσης: Δεν έχω πρόβλημα με το ηγεμονευτικός. Από τον ηγεμόνα ο ηγεμονικός και από το ηγεμονεύω η ηγεμονευτική πολιτική.

 

[nickel]

Για τον αποεπαρχιωτισμό ειδικότερα, συνέχεια εδώ.

Μια -ποίηση που προβλέπω να έρχεται στην επικαιρότητα είναι η αποανωνυμοποίηση (deanonymization), η άρση της ανωνυμίας.

Για το δομολειτουργικές (απόδοση του structural-functional) δεν ξέρω τι εννοείς. Άκομψο-ξεάκομψο, είναι καθιερωμένο εδώ και μερικές δεκαετίες. Τα χρόνια που δίδασκα μας είχαν τρελάνει με τις «δομολειτουργικές γραμματικές». Εδώ αναφέρεται σε κοινωνικές δομές και λειτουργίες.