Συχνά πυκνά, όταν εξετάζω πώς καλύπτεται κάποιος όρος από τα νεότερα λεξικά, φροντίζω πάντα να κοιτάζω τι λέει το Αγγλοελληνικό ή το Ελληνοαγγλικό λεξικό των εκδόσεων Ρίζου επειδή ξέρω ότι έκαναν καλή και συλλογική δουλειά. Με το Αγγλοελληνικό, το κυριότερο πρόβλημα που έχω, το μοναδικό γενικό πρόβλημα (τα άλλα είναι μεμονωμένα και αφορούν κάποιες άστοχες αποδόσεις, πρόβλημα που έχουν και θα έχουν όλα τα λεξικά, άλλα λίγο και άλλα πολύ — αυτό όχι πολύ) είναι που, παρότι κυκλοφόρησε (ή κυκλοφορήθηκε) το 2004, το πιο φρέσκο λεξικό που θα βρει κανείς στη βιβλιογραφία καταντά να είναι το... Penguin-Hellenews, αφού αναφέρεται η έκδοση του 1989 (παρότι το λημματολόγιό του είναι του 1972, θα έλεγα). Δεν υπάρχει το Magenta και στα μονόγλωσσα αγγλικά το πιο φρέσκο είναι το Longman Contemporary του 1978. Μετά απ' αυτά, δεν είναι καθόλου περίεργο που λείπουν του κόσμου οι νεότερες λέξεις και εκφράσεις.
