Άμος Οζ, Ιστορία αγάπης και σκότους

Elsa

¥
Είδα προχτές την ταινία "The visitor" του 2007.

Δεν ξέρω αν έχει παιχτεί στις αίθουσες αλλά αξίζει να το ψάξετε. Εξαιρετικές ερμηνείες, ειδικά από τον πρωταγωνιστή Richard Jenkins.
.


Σύσταση nickel: Δείτε την ταινία. Μη δείτε ούτε το αποπάνω βιντεάκι.
 

nickel

Administrator
Staff member
Ευχαριστώ, Έλσα! Μα πώς τα καταφέρνεις και βρίσκεις ταινίες που μου έχουν ξεφύγει;

Εγώ πάλι, σε μια από τις σπάνιες κινηματογραφικές μου εξόδους, είδα και προτείνω το Vicky Cristina Barcelona σαν μακροβούτι στην ομορφιά. Στα γρήγορα, μια συνέντευξη του Μπαρντέμ (αφιερωμένη στις κυρίες που αναστέναζαν κάθε φορά που έβλεπαν την καταμουτσουνάρα του), όπου αμέσως αμέσως διαφωνώ με την εισαγωγή του συνεντευξιαστή: "What a beautiful film! You know, you could close your eyes in this movie, and it would be just as good."

Είσαι καλά, άνθρωπέ μου;! Ο Γούντι Άλεν έχει δείξει την αγάπη του και για άλλες ευρωπαϊκές πόλεις —τη Βενετία, το Παρίσι, το Λονδίνο— αλλά πρώτη φορά βγάζει τόση αγάπη όση για αυτό το κομμάτι της Ισπανίας (το σενάριο προβλέπει και κανονική ξενάγηση). Και δεν θυμάμαι να έχει χωρέσει σε άλλη του ταινία τρεις τόσο όμορφες γυναικείες παρουσίες. Οπότε, σε αντίπραξη προς την εισαγωγή του Chuck, θα έλεγα: "You could close your ears in this movie, and it would be just as good."

Αλλά, καλύτερα: μάτια και αφτιά ορθάνοιχτα, για να το απολαύσετε περισσότερο. (Τα ορθάνοιχτα στόματα, να κλείσουν...)

 

Elsa

¥

Υπάρχει σε version χωρίς την Σκάρλετ; :p
Θέλω πολύ να το δω και μάλλον θα πρέπει να κλείνω τα μάτια επιλεκτικά...
 

nickel

Administrator
Staff member
Να ευχαριστήσω ξανά την Έλσα, και να προσθέσω τις δικές μου θερμές συστάσεις για την ταινία The Visitor. Δημιούργησε μια λαμπρή αντίστιξη στη χτεσινή του Άλεν. Η μια, πληθωρική, όλο ζεστά χρώματα, διαλόγους με την πνευματώδη φλυαρία του Γούντι, τόσο που συχνά τον βλέπεις να κουνάει τα χείλη των πρωταγωνιστών του, πάθη που ξεχειλίζουν, εκρήξεις — η Αμερική που ήρθε στη Μεσόγειο και κάποια στιγμή κραυγάζει «Δεν την αντέχω αυτή την ένταση της Μεσογείου» (όχι με αυτά τα λόγια).

Η πρώτη, στον αντίποδα — με όλη τη λιτότητα που επιβάλλει η άνυδρη φυσιογνωμία του Ρίτσαρντ Τζένκινς. Καθώς προχωρούσε η ταινία, ένιωθα ότι κάθε ολιγόλογη στιχομυθία, κάθε αδιόρατη σχεδόν κίνηση ή έκφραση, κατάφερνε να γίνεται αβάσταχτα φλύαρη με αυτά που σου έλεγε τελικά. Η Μεσόγειος που έρχεται στην Αμερική και αναγκάζεται να σωπαίνει, να ακούγεται μέσα από τις σιωπές. Μια ταινία που μας κάνει να θέλουμε να φωνάξουμε απλά, καθημερινά πράγματα.

Ήταν πλεονέκτημα που είδα την ταινία με τη σύσταση της Έλσας και μόνο. Δεν είδα καν τις σκηνές από το βιντεάκι. Προτείνω να κάνετε το ίδιο.
 

anna

¥
Τώρα που είναι επίκαιρος, το ΑΦΑΙΑ NEW STAR CINEMA κάνει αφιέρωμα στον Γούντι Άλεν. Ανάμεσα σε "Μανχάταν", "Τα Πάντα γύρω από το Σεξ" και "Μπανάνες", λέω να προτείνω το "Νευρικός Εραστής" που περίμενα πώς και πώς να το δω κάποτε και στο σινεμά. Ελπίζω μόνο να προλάβω. Μέχρι την Τετάρτη στις 23:00.
 

andy

New member
Είδα χτες το Vicky Christina Barcelona κι έχω να πω το εξής: ποιος Χαβιέ και ποια Σκάρλετ. Με το που βγαίνει στην οθόνη η Πενέλοπε, όλα τα άλλα και όλοι οι άλλοι ωχριούν μπροστά της. Κι αυτό το λέω τόσο από αισθητικής όσο και από κινηματογραφικής άποψης.
Επίσης, τι υπέροχη φωτογραφία! Πράγματι, μπορείς να κλείσεις τον ήχο, να αγνοήσεις το στόρι και να χαζεύεις απλά τα χρώματα και τα τοπία. Πολλά μπράβο στον κύριο Άλεν.
Α, και κάτι άλλο. Πολύ κρασί, αδερφάκι μου. Σε όλη την ταινία πίνουν και πίνουν και πίνουν - μόνο κρασί. Βγαίνεις από το σινεμά και θες να πιεις όλο το Βόσπορο...
 

Elsa

¥
Το είδα κι εγώ...Μια ταινία που θα αρέσει περισσότερο σε όσους αγάπησαν τον Γούντι Άλεν από τα πρόσφατα έργα του, κυρίως από το Match Point και δώθε.
Εμένα πάλι, (σε μια από τις σπάνιες κινηματογραφικές εξόδους μου, βλέπω ακόμα -και πάντα- πολύ σινεμά, αλλά στο σπίτι), με έπιασε νευρικό γέλιο με την ηθοποιία, το αδιάφορο σενάριο, τα κλισέ, τα πάθη και τα βάσανα των πλούσιων και ωραίων του κόσμου τούτου...Αν το έβλεπα σπίτι, δεν θα το έβλεπα όλο. Και η Βαρκελώνη, είναι πολύ πιο όμορφη από ότι την δείχνει ο Άλεν.
Μια πρόσφατη συνέντευξή του στο Βήμα, δίνει νομίζω το σημερινό του στίγμα του, ειδικά σε σχέση με παλιότερες.
Αν θέλετε να δείτε την Πενέλοπε σε έναν πραγματικά συγκλονιστικό ρόλο, βρείτε το Non ti muovere (Μείνε ακίνητη) του 2004


Μια απορία, πέρα από την γνώμη μου για την ταινία: Αυτός που κάνει κριτική σε πολύ γνωστό περιοδικό, και γράφει
"Επιστροφή στην κωμωδία για έναν Γούντι Άλεν σε πλήρη φόρμα, ο οποίος υπογράφει μια από τις αστειότερες ταινίες του. Ξεκαρδιστικές ατάκες, ειρωνεία, ανάλαφροι τόνοι και μια σαρωτική Πενέλοπε Κρουζ σε μια ανεπανάληπτη ερμηνεία", την είδε την ταινία;
 

Elsa

¥
Να 'μαστε πάλι μαζί σας για ένα ακόμα ψυχοπλακωτικό υπερθέαμα...;)

Μόλις είδα το "Buddha Collapsed Out of Shame". Έχει παιχτεί στις αίθουσες (Ο Βούδας λιποθύμησε από ντροπή), έκανε μάλιστα πρεμιέρα στην Ελλάδα.
Η σκηνοθεσία είναι της Περσίδας Hana Makhmalbaf, (της γνωστής οικογένειας σκηνοθετών, αδερφή της Samira, κόρη της Marzieh Meshkini που έχει σκηνοθετήσει το καταπληκτικό "Η μέρα που έγινα γυναίκα" και του Mohsen Makhmalbaf.
Μια ταινία συγκινητική και συναρπαστικά τραγική, με μια πιτσιρίκα πρωταγωνίστρια που θα σας κλέψει την καρδιά.
 

nickel

Administrator
Staff member
Κατανάλωσα. Συστάσεις της Έλσας. Το αφγανικό ήταν απλοϊκό, κάπως πρωτόλειο, αλλά μετά έμαθα ότι το έφτιαξε μια δεκαεννιάχρονη, ίσως με αρκετή βοήθεια από την οικογένειά της (όλοι του σιναφιού). Αξίζει περισσότερο σαν φολκλόρ παρά σαν ταινία. Εξαιρετικά εύστοχος ο αγγλικός τίτλος, αν και ο Βούδας σωριάστηκε, κατέρρευσε, δεν λιποθύμησε πάντως.

Η Πενέλοπε (Non ti muovere), με διπλή σύσταση (η πρώτη από την Cythere), ήταν πραγματικά συγκλονιστική (αν κι εμένα μ’ αρέσει ακόμα κι όταν δεν είναι συγκλονιστική). Ταινία-εγγύηση.

Αλλά φαίνεται ότι αυτοί που δίνουν τους τίτλους δεν έχουν δει τις ταινίες (στην περίπτωση του Βούδα, ούτε την πρώτη σκηνή). Γιατί το Non ti muovere της ταινίας σημαίνει «Μείνε εδώ» (Μη φύγεις, μη μετακομίσεις, μην πας σ’ άλλα μέρη).

Έτσι καταλαβαίνουμε πώς σφαγιάστηκε και το No country for old men.
 

Elsa

¥
Είδε κανείς την τουρκική «Διεθνή»;
(μπας και ξεφύγω από τις αγαπημένες μου κόβω-φλέβες ταινίες) :)

@Νικελ: πράγματι, ήταν πρωτόλειο αλλά δεν ήταν και αληθινά συγκινητικό; "Η μέρα που έγινα γυναίκα" της ...ιδίας οικογένειας σου άρεσε;

Αν σου έχει ξεφύγει, να σου συστήσω και την αιγυπτιακή «Επίσκεψη της μπάντας», μια ταινία με υπόγειο, χαμηλόφωνο, ανατολίτικο χιούμορ που πολύ μου άρεσε.
 
Ο Γούντι Άλεν έχει δείξει την αγάπη του και για άλλες ευρωπαϊκές πόλεις —τη Βενετία, το Παρίσι, το Λονδίνο— αλλά πρώτη φορά βγάζει τόση αγάπη όση για αυτό το κομμάτι της Ισπανίας (το σενάριο προβλέπει και κανονική ξενάγηση).

Δηλαδή, μόνο σ' εμένα αυτή η πόλη (Βαρκελώνη) φάνηκε ελεεινή και τρισάθλια; Άλλος κανείς; Παλιά (δεκαετία 80-90) μ' άρεσαν πάρα πολύ οι ταινίες του, τώρα (ειδικά με την Κασσάνδρα) αισθάνομαι ότι έχει πέσει στην απόλυτη παρακμή.
 

Elsa

¥
Η πόλη είναι εξαιρετική, ο Γούντι Άλεν φταίει που σου φαίνεται άθλια γιατί δεν έκανε τον κόπο να την γνωρίσει...Διάβασε την συνέντευξη στο Βήμα, φαίνεται οτι πήγε εκεί μόνο και μόνο γιατί τον χρηματοδότησαν και όχι από αγάπη για την πόλη.
Όσο για τις τωρινές ταινίες του (δηλαδή περίπου μετά το 2000) είμαι απόλυτα σύμφωνη. Τις βλέπω πλέον μόνο από κεκτημένη ταχύτητα...
 
Έχω πάει στη Βαρκελώνη. Αλλά ειλικρινά, δεν μου άρεσε... :( (και είχα ακούσει τόσα και τόσα). Πρέπει να κάνουμε δημοσκόπηση για το ποια είναι η αγαπημένη μας ταινία του τύπου. Αλλά μάλλον ξεφεύγω από το θέμα. :)
 
Για όσους έχουν κρεμάσει τη φανέλα του πάρτι άνιμαλ (όπως θα 'λεγε κι ο Σκουντής) και Παρασκευή βράδυ μπορούν να ασχολούνται με ηλικιωμένους σε νοσοκομεία, θα παιχτεί απόψε η αξιόλογη ρουμανική ταινία "Η οδύσσεια του κυρίου Λαζαρέσκου", μεσάνυχτα στην ΕΤ1. Και σα να μην έφτανε αυτό, προλογίζει ο Γιάννης Μπακογιαννόπουλος. Σας το 'χα πει ότι οι φόροι που πληρώνετε πιάνουν τόπο, αλλά δε με πιστεύατε.
 

Elsa

¥
Για όσους έχουν κρεμάσει τη φανέλα του πάρτι άνιμαλ (όπως θα 'λεγε κι ο Σκουντής) και Παρασκευή βράδυ μπορούν να ασχολούνται με ηλικιωμένους σε νοσοκομεία, θα παιχτεί απόψε η αξιόλογη ρουμανική ταινία "Η οδύσσεια του κυρίου Λαζαρέσκου", μεσάνυχτα στην ΕΤ1. Και σα να μην έφτανε αυτό, προλογίζει ο Γιάννης Μπακογιαννόπουλος. Σας το 'χα πει ότι οι φόροι που πληρώνετε πιάνουν τόπο, αλλά δε με πιστεύατε.

Μια ταινία που εμένα (που είμαι λίγο μαζόχα στα κινηματογραφικά γούστα), πολύ μου άρεσε, αλλά δεν θέλω να πάρω κόσμο στο λαιμό μου...
Τον πρόλογο πάντως ούτε κι εγώ δεν θα τον άντεχα!
 
Γιατί ρε παιδιά. Ο άνθρωπος είναι από τους ελάχιστους στο χώρο τους που ξέρουν τι λένε. Εγώ τον πάω με χίλια. Άσε που έχω μεγαλώσει με τις ταινίες του, νά 'ναι καλά.
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Άλλοι έχουν μεγαλώσει με τον Μπ. και άλλοι έχουν γεράσει, αλλά ομολογουμένως, μου φαίνεται απίστευτα βαρετό να ακούω μακροσκελέστατη ανάλυση της ταινίας ΠΡΙΝ τη δω. Ειδικά όταν είναι αργά το βράδυ και η υπομονή είναι λίγο μειωμένη. Μου δίνει την εντύπωση πλέον ότι σαν καλός δημόσιος υπάλληλος βρίσκεται εκεί επειδή παίρνει το μισθό του. Και αφού παίρνει το μισθό του, δεν είναι σωστό να πει μόνο δυο λόγια, πρέπει να πει ένα εκατομμύριο λόγια.
 
Και αφού παίρνει το μισθό του, δεν είναι σωστό να πει μόνο δυο λόγια, πρέπει να πει ένα εκατομμύριο λόγια.

Ε, αν μη τι άλλο, είναι ευσυνείδητος δημόσιος υπάλληλος! Άλλοι στον εν λόγω οργανισμό παίρνουν τον παχυλό μισθό τους και το γυαλί κάνει μαύρα μάτια να τους δει :D
 

curry

New member
Αχ, η συμπάθειά μου είναι ο Μπακογιαννόπουλος! Αλλά, κακά τα ψέματα, αδερφάκι μου, τύφλα να' χουν τα λεξοτανίλ, ένα κι ένα είναι ο άτιμος για την αϋπνία! Θυμάμαι από παιδάκι τον μπαμπά μου να μην τον αντέχει με τίποτα αλλά εγώ πολύ τον αγαπάω! Αφήστε που είναι από τις πλέον καλτ φιγούρες της ελληνικής τηλεόρασης, all time classic μιλάμε!
Πάρτε και μια μίμηση Μητσικώστα να σας βρίσκεται!


 
Top